Allemaal weer thuis!

Stilletjes hoor, zo'n weekend. Ik had van te voren bedacht wat ik allemaal wilde doen (veeeel lezen, veel tukjes doen) en dat is ook wel gelukt, maar het wat toch wel erg stil allemaal. Gelukkig was Vic er nog. Mijn introverte kind zegt dan wel niet zo veel, het is toch het idee dat er nog iemand in huis is. Hij wilde graag elke dag eten ophalen en informeerde halverwege de middag al waar we dat zouden doen. Onder mijn aanmoediging studeerde hij eens wat, hoewel dat tussen de hockeywedstrijden door moest. Daar ging hij eens goed voor zitten, liefst met een bord eten op schoot, en leefde zich helemaal in.

Maandagavond haalde ik Leen en Maxine weer op die het super hadden gehad.

Uit de koffer kwamen allerlei Nederlandse heerlijkheden en stapels tijdschriften. Ik kan weer even vooruit.

Woensdagavond kwamen Ruben en oma Wil bijna tegelijk aan in Denver. Ruben's vlucht was behoorlijk vertraagd, wat ons goed uitkwam, want zo kon Leen ze allebei in een keer meenemen. Ruben's keelpijn was over, hij was verkouden geworden. Hij had het heel erg leuk gehad en liet alle geijkte foto's zien: Witte Huis, Lincoln, Jefferson, allerlei musea, Vietnam memorial, Korean memorial, changing of the guards in Arlington, wat hij zeer indrukwekkend vond. Ook waren ze nog een dag in Philadelphia geweest en hij had daar o.a. de Liberty Bell gezien en de kamer waarin de Declaration of Independence destijds werd getekend.

Hij had de volgende dag een drukke dag. Het was zijn laatste normale schooldag en na school was er de award ceremonie en 's-avonds Court of Honor van de Boy Scouts. Vorige week kregen we een brief thuis waarin stond dat hij een award zou krijgen van school. Waarvoor stond er niet bij. Wij dus naar de high school en daar zat het theater al helemaal vol. De Amerikanen zijn dol op awards en hoewel niet iedereen er een krijgt, schat ik toch dat de helft er wel een (of meerdere krijgt). Afijn, we maken weer grapjes over waarvoor hij toch een award zou kunnen krijgen en hij zegt lachend: nou, misschien wel 'most fashionably dressed', haha.

Afijn, hij kreeg er 4! Super dus.

Gauw naar huis, want hij moest door naar Boy Scouts en Leen en ik gingen uit eten met zijn collega's. Dat was weer zo gezellig dat we uiteindelijk, zeer vriendelijk, verzocht werden het restaurant te verlaten, want het ging dicht.

Vic zit inmiddels midden in zijn finals, weet precies wat voor cijfer hij moet halen en doet het minimale. Komt allemaal goed. Ik moet me niet zo druk maken, adviseert hij mij.