Zware week

'It's been a rough week", zei onze weerman. 

Er viel een klein metertje sneeuw. In een week. De temperatuur bleef de hele week ruim onder nul en er zit meer sneeuw en kou in de voorspelling. 

Verschillende schooldistricten waren gesloten. Cherry Creek sluit zelden en de jongens krabden 

'-s ochtends hun auto schoon en gingen. 

Deze foto's zijn van het begin van de week, er is sindsdien nog behoorlijk wat bijgevallen.

Elders in het land is het nog erger. Colorado is gewend aan sneeuw en er staat een batterij aan sneeuwploegen gereed. De wegen zijn binnen no-time schoon.  

Maar goed, ook hier lange files op de snelweg tijdens het spitsuur. Er zijn altijd mensen die toch te hard rijden (of véél te langzaam) en hup, glij je zo van de weg.

Leen besloot ziek te worden. Hij bleef maandag te bedde en dinsdag werkte hij thuis. Toen ging het volgens hem wel weer hoewel hij nog steeds behoorlijk aan het kuchelen is. 

Maxine moest een 3-D foto van haar mond laten maken en natuurlijk net tijdens een giga-sneeuwstorm. We kachelden er langzaam naar toe, over een binnenweg, want de snelweg was weer een chaos. De foto zag er goed uit en binnenkort horen we of het apparaatje in haar mond eruit mag.

Mia en Bitty moesten ook weer voor de jaarlijkse keuring. Ik kwam met bebloede handen en het zweet op de rug bij de dierenarts aan. Bitty was 'so not amused' over de kattentassituatie. To put it mildly.

Dan scheurde Leen op een dagje heen en weer naar Breck. We hebben een werkend alarmsysteem nodig om een huisverzekering te krijgen en dat ding werkte niet. Daarvoor is een telefoonaansluiting of een internetaansluiting nodig. En die hebben we dus ook niet daar. Leen zou eerst het Internet aansluiten en dan zou de alarmman komen om de boel aan het werk te krijgen. Maar het internet doet het nog steeds niet. Leen helemaal over de rooie natuurlijk en volgende week komt er een man om het voor ons aan te sluiten. Want bij dit huis kun je het kennelijk niet zelf doen. Goed, hadden ze wel even kunnen zeggen ipv ons het doe-het-zelf pakket op te sturen. De alarmman komt maandag nog een keer, want het alarm kan ook over een mobiele telefoon en dat doen we nu maar eerst. Kunnen we in ieder geval die verzekering voor het huis afsluiten. Pfff. Komt goed.

Dit weekend zijn we thuis want Vic heeft play-offs. Vanavond kwam het team ook door de tweede ronde en dus behoren ze nu tot The Frozen Four. Er zijn nog 4 teams over en volgend weekend worden de halve finale en - hopenlijk door hen - de finale gespeeld. 

Hockey: senior night

Vic is aan zijn laatste wedstrijden voor de high school bezig.

De laatste 'gewone' wedstrijd (nu beginnen de play-offs) is altijd senior night. De seniors - en hun ouders - worden voor de wedstrijd in het zonnetje gezet.

De seniors van het team:

De ouders van de seniors:

En kijk nou toch, wij met Vic:

We hebben heel wat (zéér vroege) uurtjes in diverse ijshallen doorgebracht en hij zelf nog veel meer natuurlijk. We zijn er trots op dat ie het zover gebracht heeft. Tenslotte kon hij niet schaatsen toen we 8 jaar geleden van California naar Denver verhuisden.

Overigens krijgt zijn schaatscarrriere nog een klein staartje: het team zal meedoen aan Nationals in St. Louis, Missouri.

Skien, langlaufen en snowshoe-en

Dat is wat we doen in Breckenridge.

We hadden een lang weekend - Presidents' Day - en reden naar Breck. Onderweg een korte pitstop bij de beddenwinkel. De bedsituatie in het berghuis is niet ideaal voor ons. We wisten precies wat we wilden, keken snel even of de bedden er ook in het echie goed uitzagen en bestelden. 

Eenmaal thuis aangekomen gingen Ruben en Leen direct skien en Maxine en ik maakten een lange wandeling met Mia. Het was zo lekker dat ze haar winterjas halverwege uit kon doen!

En kijk, daar komen Leen en Ruben weer terug van het skien.

Ruben ging douchen en had voor dinner afgesproken met Sam in downtown. Heerlijk, dat ie daar zelf gewoon met de bus naar toe kan.

De volgende ochtend sneeuwde het en dat zou twee dagen zo blijven. Vic was thuisgebleven want had iets met zijn vriendin afgesproken - het was tenslotte Valentijnsdag! Hij zou zondagmiddag komen, maar de situatie op de I-70 verslechterde snel en we besloten dat ie maar lekker thuis moest blijven.

De mannen gingen zondag met een hele groep skien en maandag deden we een beddendans in het huis alvast ter voorbereiding van de levering van de nieuwe bedden. Maxine pimpte haar kamer wat en het begint al wat gezelliger te worden. 

Ook namen Leen en Maxine een langlaufles, de paden gaan door onze achtertuin. Ze vonden het hartstikke leuk!

Daar gaan ze!

Ook in Denver was er ongeveer 15 cm sneeuw gevallen en Vic had braaf  oprit en terras schoongemaakt. In het weekend zal er weer zo'n 25 cm vallen. Toch merk je dat de lente eraan komt. De sneeuw is zwaar en nat, het smelt veel sneller weg en...de eerste groene puntjes komen door de grond!

Wisconsin

Woensdag vertrok ik met Vic naar Madison, de hoofdstad van Wisconsin. De vlucht duurde 2 uur en die hebben we lezend doorgebracht.

Dane County Regional Airport is een klein vliegveld met maar een paar gates. We stonden zo buiten en namen een taxi naar ons downtown hotel.

Behalve een hotel was dit ook een studentenhub. Er waren een aantal restaurants, een koffieshop, bowlingbanen, een bar, een grote open haard en heel veel tafeltjes waaraan studenten zaten te werken, te lezen of te praten.

Vic wilde naar State Street om te eten en dus doken we de kou in. Het was stervenskoud in Madison, zo'n -15. Ondanks mijn waarschuwingen dat het daar koud zou zijn, was hij niet voorbereid. Hij had geen handschoenen, geen sjaal of muts bij zich. Afijn. We aten lekker.

De volgende ochtend zou de informatiesessie om half 11 beginnen. Ik had gehoopt vooraf nog wat in Madison rond te lopen, maar ik kreeg Vic met moeite om 9 uur op. 

We aten een snel ontbijtje in de koffieshop en liepen toen naar de infosessie die ook in het hotel was. De meeste dingen wisten we al. Daarna kregen we een rondleiding over de campus door twee studenten. Erg interessant om daar rond te lopen. Veel oude gebouwen en ook een aantal zeer moderne. Madison ligt tussen twee meren in en het uitzicht over de stad zelf en het meer was prachtig.

De 'W' zie je overal. 

Oude gebouwen.

Vic steekt over en het Capitool zie je in de verte.

Daarna een snelle lunch en toen kregen we een housing tour. We bekeken een residence hall (verblijfsvertrekken van de studenten) van binnen, en zagen ook een voorbeeld van een kamer. 

Daarna was het klaar en Vic wilde terug naar State Street om in de grote universiteitswinkel een t-shirt te kopen. Hij kocht er twee en ik nam er ook een voor Maxine mee. 

Ik wilde graag nog even naar het Capitool lopen en daarna was hij bevroren. Even opwarmen in de Starbucks en daarna in de gratis bus naar het hotel. 

Hij wilde verder niets meer doen en het was ook te koud om zo even rond te lopen.

Ik vond Madison een enorm leuke stad en de campus is prachtig gelegen. De universiteit staat erg goed bekend. Nu aan Vic de keuze. Hij vond Madison ook leuk. Als hij hiervoor kiest zal hij de enige zijn van zijn school die hierheen gaat. Bij CSU zal hij velen kennen. Hij vindt het moeilijk zover weg te gaan. Hij praat er weinig over, heeft ook nog even de tijd. Ik ben heel benieuwd wat het gaat worden!

Sneeuwpret

Zaterdag reden we weer met een afgeladen auto naar de bergen. We leken de Flodders wel, de achterklep kon niet meer open omdat dan de boel eruit zou vallen. Maar allee, daar gingen we weer. 

Net toen we wegreden begon het in Denver te sneeuwen, maar dat hield al snel op. Geen vlok gehad in de bergen, maar hier viel zo'n 20 cm. 

We zetten thuis eerst de verwarming op standje hoog, open haard aan en water weer aansluiten. Daarna sleepten we als ratten de auto leeg. 

Mia was wel toe aan een uitje en we bonden de sneeuwschoenen onder om de paden achter ons huis eens te verkennen. Nou, dat was super! Achter ons huis beginnen de bossen en er liggen langlaufpaden en ook een sneeuwschoenpad. Zo uit de achterdeur de bossen in! 

Ruben had inmiddels succesvol de X-box aangesloten en ook zijn gitaarversterker werkte😜.

Leen ging ook aan de slag met allerlei stekkers en snoertjes. We hebben (nog) geen internet, maar kunnen wel films kijken via de computer en de DVD speler. 

Aan het einde van de middag kwamen Sam's ouders om Sam bij ons af te zetten. 

Na het eten wilden we even in Breckenridge kijken. Naar de International Snow Sculpture Championships. We hadden al gehoord dat parkeren een horror was en besloten de bus eens uit te proberen. We liepen 100 meter en daar kwam de bus. Een skibus. Geen luxe touringcar dus, haha. Geen verwarming, harde bankjes, maar hé, gratis. En vlakbij ons huis. En een hele aardige chauffeur. 

We denderden de berg af en liepen 4 minuten later in het centrum van Breck. Zo. Da's superhandig.

Ruben en Sam waren we direct al 'kwijt' en wij keken eens rond bij de sneeuwbeelden. Mooi hoor!

We warmden nog even op in een barretje, met live music, en pakten toen de bus weer. En echt, in twee minuten liepen we weer in onze straat. Voor de jongens ook handig, die kwamen gewoon zelf, een uurtje later. 

Zondag gingen de heren skien, ook lekker met de bus omhoog, kunnen de jongens dus ook helemaal zelf. Maxine was een beetje blah en wilde niet mee. Zij stortte zich op de bank met een boek en huiswerk.

Na het eten dan weer terug naar Denver waar 20 cm sneeuw lag. Sneeuwschuiven. Yuk. 't Zag er vanochtend wel mooi uit.