13 en 50

Donderdag werd Maxine dan echt 13. 

13!

13 jaar geleden werd ik om 4 uur 's-nachts wakker en om half zes werd ze na een dolle rit naar het ziekenhuis geboren. We waren een beetje verbaasd dat het deze keer een meisje was en toch voelde het direct heel vertrouwd. Maxine Tess. Een pittige tante die direct vlot meedraaide in ons drukke gezin. 

We moesten destijds een extra nachtje in het ziekenhuis blijven en zo kwam ze 13 jaar geleden thuis op de verjaardag van haar vader. 

Die vader werd dit weekend 50! Mijlpaal!

De (feest)varkentjes:

We reden de dag voor zijn verjaardag naar Breckenridge voor de overdracht van het huis en vierden dus zijn verjaardag in het mountain house. Steven was er ook, Vic helaas niet. De mannen gingen een paar uur skien en Maxine en ik klungelden wat in het huis.

Steven ging later die dag alweer weg. Er was een wedstrijd bij CSU waar hij met vrienden ging kijken. Bovendien vertrekt hij morgen voor zijn nieuwe baan naar Noord Dakota, dus was dit een soort van afscheidsavond. Hij heeft er veel zin in, maar is ook wel een beetje nerveus.

Vandaag hadden we hier een voorjaarsdag: bijna 20 graden. De sneeuw smelt snel! Morgen weer zo'n warme dag en dan zakt de temperatuur weer. De winter is nog lang niet over hier, dus zulke dagjes zijn dubbel genieten.

Waar is het feestje? Hier is het feestje!

Daar hoefde de buurt niet naar te raden. Dat was wel duidelijk!

Wat een lawaai maken 8 meisjes!

Vooral gillen. Wat kunnen meiden gillen.

Om half vier hoorde ik ze al van verre aankomen.

Eerst maar eens cake en drinken.

En kadootjes uitpakken.

Daarna gingen ze een spel doen waarbij enorm gegild moest worden. Kennelijk.

Na het eten gingen de dames in de hot tub. Het was inmiddels donker en er waren enge dingen in de struiken. Meer gegil. Ze gingen in de sneeuw rollen. Meer gegil. 

Afijn. 

Ze hadden het bereleuk en hadden zelfs nog een aantal uurtjes geslapen. 

Gat?

Nou, dat kun je wel stellen. 

Het laatste weekend van de wintervakantie ging eerst Steven weer naar huis, daarna vertrok mijn zus met man en kids weer naar Nederland en tenslotte ging Leen naar Williston. Zo dan. Een (bijna) leeg huis.

Met Maxine ruimde ik op zondag de meeste kerstmeuk al op en de dagen daarna deed ik gigantische wassen en algeheel opruimen. Ik stofzuigde zelfs! 

Ook ging ik een paar uur helpen bij de Denver Rescue Mission. Zij verstrekken maaltijden aan daklozen. Ik doe dat ongeveer 1 keer per maand, met collega's van Leen. Ik vind het prettig om te helpen en op deze manier leer ik Leen's collega's beter kennen en dat vind ik ook belangrijk. 

Groepsfotootje dan maar?

We gingen vrij onverwacht naar een Avs wedstrijd. Er waren tickets over en het was zo'n echte blah-dag. Gaan dus. Ruben ging niet mee, maar Abigail wel. Het werd een spannende wedstrijd die ze ook nog eens wonnen, yeah!

Steven kan beginnen in zijn nieuwe baan! Op 28 januari vertrekt hij naar Williston. Hij krijgt een week on-site training en dan draait hij mee in de frac crew. 2 weken op, 2 weken af. Hij is superblij! Ondertussen is hij bezig met afspraken maken voor zijn rijlessen. Dat lijkt hem ook leuk. 

Vic heeft antwoord gekregen van de universiteiten waar hij zich wil inschrijven. CU (Colorado University) en Colorado State University (waar Steven heen ging) kwamen al heel snel terug met een 'ja'. 

Van Michigan State kreeg hij een 'deferred'. Een 'misschien'. De uiteindelijke beslissing valt op 15 april en daar wil hij niet op wachten. Eindelijk kreeg hij dan dit weekend bericht van Madison in Wisconsin. En dat was een 'ja'! We gaan binnenkort kijken in Madison. Ik heb geen idee wat het gaat worden. CU en CSU bieden hem een plaats in hun honors programma aan en ook fikse korting op het collegegeld. Niets van dat alles bij Madison dat academisch gezien hoger genoteerd staat. Blijft dus spannend!

Deze week is het finals week, de examenweek voor de high schoolers. Op de meest bizarre tijden komt er weer eentje thuis. Ze willen dan voornamelijk eten. En televisie kijken. Ik word daar onrustig van omdat ik denk dat er geleerd moet worden. Bij een Spaanse overhoring van Ruben vond ik dat er een zeer marginale kennis was van de Spaanse vocab. Ruben zelf vond dat die woordjes er prima inzaten. Tja. Dat moet je ook niet doen, hè, overhoren. 

Voor Maxine geen finals. Zij verbouwt de basement want vrijdag komen hier 8 meisjes slapen. Alvast voor haar verjaardag. Holadiee.