Happy Halloween!

En bij thuiskomst direct verkleden, want alledrie hebben ze een feestje!

Happy Halloween!

New York - dag 4

De kinderen - vooral Vic - zijn een stuk happier als we ze niet teveel opjagen in de ochtend. Dus laten we ze weer enigszins uitslapen.

We ontbijten weer bij Starbucks en lopen dan naar de Empire State Building. Ook hiervoor heb ik al kaarten en we lopen zo door naar de liften. Maxine maakt een foto in de lift, want ook dit komt voor in de Percy Jackson boeken. Het is niet zo zonnig als de vorige dagen, maar toch is het uitzicht geweldig! We lopen langzaam het rondje op de top.

Eenmaal beneden nemen we de subway naar de Brooklyn Bridge. Aan de voet van de brug eten we eerst nog een zalige taco-lunch aan een karretje. Daarna lopen we de brug op. Ook hier weer een mooi uitzicht op Manhattan.

Het is halverwege de middag als we terug zijn en Vic verklaart dat hij 'officially done' is met deze vakantie. Hij heeft het nu wel gezien en wil niet meer lopen. In de subway dus en terug naar het appartement. Leen en ik vinden het wel jammer om de hele avond niets meer te doen in New York en na enig overleg besluiten we zonder de kinderen naar de musical Chicago te gaan! Ik vind het wel een raar idee ze zo achter te laten in New York, maar het zijn tenslotte geen kleuters meer en dus gaan we gewoon.

En het was fantastisch! Wat een leuke show! We zaten te genieten. Een hele leuke afsluiter van onze vakantie in New York!

New York-dag 3

Vanochtend slapen we dus uit, maar om een uur of half negen houd ik het niet meer in bed en ga douchen. De anderen worden dan ook zo'n beetje wakker want we liggen allemaal boven op elkaar. Vic is verslaafd aan Breaking Bad en heeft gisteravond weer liggen kijken. Bij de belofte dat we bij Starbucks gaan ontbijten maakt hij zich snel klaar.

Rustig ontbijten dus bij Starbucks en New Yorkers bekijken, ook dat is leuk! Na het ontbijt staat een bezoek aan de Met, het Metropolitan Museum, op de planning en daar hebben ze geen zin in. Ze gaan braaf mee en we beloven dat we er niet langer dan 2 uur zullen blijven.

Ook voor de Met hebben we al tickets en kunnen direct naar binnen. Dit Museum is enorm groot en we kunnen zelfs in een week niet alles zien. We maken dus keuzes. Ik wil de oude Europese meesters zien, Leen de Egypte afdeling en Maxine de Griekse goden en godinnen. Ze heeft hierover geleerd op school en heeft ook net de Percy Jackson boeken gelezen. De jongens willen niets zien, maar na enig aandringen gaan ze dan maar naar de wapenafdeling.

Maxine herkent veel figuren van de Griekse oudheid, maar als preutse Amerikaanse vindt ze het maar niets dat alle beelden bloot zijn. Strategisch houdt ze een folder voor de edele delen van Pan:

De mummies vindt ze scary en aan de schilderijen van de Nederlandse meesters vindt ze helemaal niets. Er hangt een zelfportret van Rembrandt en op mijn vraag of ze weet wie dat is, zegt ze: Ven Gooo. Welnee, dat is toch Van Gogh niet, lieverd, dat is Rembrandt! Whatever, zegt ze, they all look like each other...

Aaargh! Ik probeer haar nog te interesseren voor het huishouden van Jan Steen en de prachtige luchten van Van Ruysdael, maar ze heeft het helemaal gehad en zit op een bankje te gamen.

We zien de jongens weer in de lobby en die hebben het onverwacht toch nog wel een pietsie leuk gehad, bij al die wapens.

De Met ligt halverwege Central Park en we willen door het park terug naar Fifth Avenue lopen. We kopen pretzels en hot dogs bij een van de vele karretjes en eten dat in het park op.

We komen uiteindelijk bij de schaatsbaan uit, maar Vic wil alleen schaatsen op zijn eigen schaatsen en dus blijven we een tijdje kijken.

Op de hoek staat het bekende Plaza Hotel en we nemen een kijkje in de lobby. Tegenover de Plaza is de beroemde speelgoedwinkel FAO Schwartz en daar speelt Maxine even op The Big Piano.

We lopen over Fifth Avenue naar het Rockefeller Plaza en daarna willen de kids shoppen. Gelukkig niet bij Prada ofzo, ze willen gewoon naar H&M! 

Ze slagen leuk en dan is het alweer tijd voor dinner. Het wordt een van de vele Ierse pubs deze avond en het is heerlijk!

We zijn deze avond niet al te laat weer in ons huisje en gaan even tv kijken en met de - vermoeide - voetjes omhoog.

New York - dag 2

Vanochtend hebben we om half 11 reserveringen voor het 9/11 Memorial. Ik wil daarom rond een uur of 9 de deur uit. Dat lijkt niet vroeg, maar er is 2 uur tijdsverschil met Denver en dat betekent dus dat ik om kwart over 6 (8) de kids wakker por. Leen is dan al naar de Starbucks om ontbijt te halen. Ik weet dat Vic gisteravond nog Breaking Bad heeft gekeken, maar hij doet niet moeilijk en na zijn caramel macchiato is hij zelfs vrij opgewekt!

We gaan eerst een metrokaart kopen en de kinderen maken hun eerste rit in de New York Subway.

We stappen vlakbij het Memorial uit en zien vrijwel direct de Freedom Tower. We zijn iets aan de vroege kant maar mogen wel alvast aanschuiven in de rij. Die gaat maar langzaam en het duurt wel een half uur voor we naar binnen mogen. Dan staan we bij de South Pool, waar vroeger de south tower heeft gestaan. We kijken naar de namen, de watervallen, de infinity pool en de wolkenkrabbers eromheen. Onvoorstelbaar wat hier gebeurd is...

Het museum is nog niet klaar en nadat we ook de North Pool hebben gezien, verlaten we het Memorial. 

Ruben wil graag de Trinity Church zien, want daaronder ligt de schat van de film National Treasure! Dus kijken we rond in de kerk en lopen daarna via Wall Street naar Battery Park waar we tickets hebben voor de boot naar de Statue of Liberty. 

Maar eerst lunch! We vinden een authentieke NYse lunch plek vol heerlijkheden. Boven het piepkleine zaakje staan een paar tafeltjes en daar zakken we neer. Tot slot nog plassen. Net als ik er in zit wordt er hard aan de deur geklopt en gerammeld. Ik hoor Leen zeggen dat het bezet is, maar er wordt weer gerammeld. Als ik de deur open word  ik omvergelopen door een enorm dikke man die roept: I gotto go! Now! Okee dan. We grinniken allemaal wat, maar bij het horen van bepaalde geluiden houden de kinderen  het niet meer en knallen los! Als de man eruit komt lachen ze nog en hij neemt het heel goed op gelukkig en roept lachend: yeah, I know you're laughing about me, i just had to go badly! Als we ze later vragen wat het leukste van de dag was, roepen ze allemaal: the man who had to go!

Nu lopen we naar Battery Park, voor de boot naar Lady Liberty en Ellis Island. We hebben al tickets en kunnen de enorme rij zo voorbijlopen. Wel moeten we door security en wachten op de boot en dat duurt al met al toch wel een half uur.

Het is een stralende dag en Lady Liberty ziet er schitterend uit met de blauwe lucht op de achtergrond. Ook de skyline van Manhattan is prachtig. We drentelen er wat rond, maken foto's en eten candy corn. Het is tenslotte bijna Halloween!

Er staat een enorme rij voor de boot. Als we eindelijk aan boord zijn hebben de kinderen het wel gehad en willen er op Ellis Island niet af. Ik heb het al eens gezien, maar Leen nog niet. Ook daar staan enorme rijen en we willen niet nog eens 3 kwartier wachten en blijven op de boot om terug te gaan naar Manhattan. 

We lopen langs de bronzen stier, de 'bull' van de Stock Market, en lopen naar de NHL winkel. Helaas is er weinig van de Avalanche, het team van Colorado, en Vic vindt er niets. Wel vindt hij het geweldig nu eens in deze winkel te zijn.

Nu zijn we allemaal behoorlijk uitgeput en gaan lekker eten bij de Italiaan. De kinderen hebben nog ruimte voor een toetje ook!

Nu is het back to Times Square: we hebben kaarten voor Spiderman! Ik ben dol op het theater en geniet enorm. Ook Maxine komt ogen tekort. Spiderman zwiert door het hele theater. De jongens hebben allerlei opmerkingen. Dit is niet hun ding en ze vinden de zang slecht. Whatever! Ik geniet!

Als we 's-avonds thuiskomen zijn we 14 uur weggeweest! We zijn kapot en gaan morgen uitslapen!

Naar New York - dag 1

Fall Break!

Zondagochtend breng ik om half acht 's-ochtends Mia naar het pet hotel en als ik weer thuiskom is iedereen klaar om te gaan.

We moeten op het vliegveld nog even de koffers afgeven en daar gaat het mis. We hebben er 4 en de medewerker geeft ons 5 ticket labels. Ai. Een van onze koffers zal nu naar Washington gaan en hij weet niet welke. Er komt een supervisor bij en die gaat het uitzoeken. 

De tijd begint weer eens te dringen en ik ga vast met de kids door security. Daar staat een lange rij, maar vanwege Leen's status bij United mogen we in de VIP lane en mogen zelfs schoenen en jas aanlaten en hoeven ook niets uit de tassen te halen. 

Leen komt er ook al gauw aan, alles is hopenlijk rechtgezet. We halen nog gauw lunch en gaan als laatsten aan boord.

We komen aan op LaGuardia. Ik heb thuis al opgezocht hoe we bij ons appartement in midtown Manhattan moeten komen en vraag nog even waarvandaan de bus precies gaat. Als ik me weer omdraai is mijn familie verdwenen. Staan ze in de rij voor de taxi. Ja, dat gedoe met bus en metro.....roept Leen, we nemen een taxi! Nah, vooruut dan maar.

Maxine helemaal blij, want die wilde graag eens in zo'n gele New Yorkse taxi rijden. Het is overal takkedruk en eenmaal bij het appartement aangekomen haalt Leen de koffers uit de auto en bel ik met ene Fanny die ons in het appartement zal laten. Ineens een schreeuw, ik draai me om en zie nog net hoe Vic Maxine voor een auto wegtrekt. Die gek stak zonder te kijken de weg over en dat kan niet in New York. Ze krijgt een schrobbering van Vic en Leen en gaat huilen. Fanny is er inmiddels (die zal ook wel denken...) en laat ons binnen. Klein, maar een prima plek voor ons.

We frissen ons allemaal even op, poetsen de tranen weg en lopen dan naar Times Square. Onderweg zien we het Chrysler gebouw en de Empire State Building. Er zijn talloze stalletjes en winkeltjes met souvenirs. Op Times Square is enorm veel te zien en de kids kijken hun ogen uit. 

Vic heeft honger en loodst ons The Brooklyn Diner in. Dinner en WC, haha. Daarna kijken we verder rond op TS en gaan natuurlijk de grote M&M winkel in en kopen wat m&m's. 

De NHL (national hockey league) winkel is hier volgens Vic vlakbij en daar wil hij dolgraag heen. Het is helaas niet meer open, maar we beloven hier terug te komen.

We lopen het hele eind terug naar huis en al gauw gaat het licht uit. Morgen moeten we niet te laat op.

Pink, Steven, Elitch Gardens

Vrijdagavond zouden Pien en ik naar Pink gaan. Al weken hadden we voorpret en zongen uit volle borst Pink (ik kan echt heel goed zingen😄). Niet alleen kan Pink ook heel behoorlijk zingen, ze geeft ook een geweldige show en was volgens mij Artist of the Year. Hoe dan ook. Pink werd ziek! Geen Pink dus. Ze komt nu in de herfstvakantie en dan kunnen wij niet. Bummer!

Pientje ging dan maar met een vriendin naar Starbucks. Daar gaan op vrijdagmiddag drommen middle schoolers heen, is echt 'the place to be'. Ze geeft dan haar zakgeld uit aan zo'n waanzinnig duur suiker/slagroom/koffie drankje met een onmogelijke naam. 

Later die avond ging ze nog met die vriendin naar de football game van de high school. Zij liever dan ik, want het vroor.

Zaterdag vroeg op, want Vic moest de SAT maken op school. Hij heeft hem al eens gemaakt en zal hem zeker nog eens maken. Dit is een soort algemene toelatingstest voor colleges.

's-Middags moest hij hockeyen in Fort Collins, of all places. We besloten met z'n allen te gaan en nadat we Vic bij de baan hadden afgezet reden we naar Steven. Daar maakte moeders eerst eens een flinke bak fruit, want beide heren waren nog behoorlijk snotterig. 

Steven ging mee om de wedstrijd te kijken. Het was een beetje een moeizaam geploeter, ze wonnen wel met 3-0.

Vic moest natuurlijk ook de nieuwe motor van Steven bewonderen en Maxine wilde er graag even op.

 

Het lijkt haast wel of er een kind in de wieg ligt, de heren zijn in volle bewondering...

We lieten Will en Steven het restaurant kiezen en dat werd Cafe Mexi*Cali. Jammie! Zo gezellig om ze weer even te zien en bij te kletsen.

Zondagochtend nam Leen Ruben mee voor een lesje snelweg. Ik vind dat eng, maar het werd wel tijd voor Ruubs en zondagochtend is het lekker rustig, haha.

Maxine wilde dolgraag nog een keertje naar het pretpark en vanmiddag was het zover. Helaas was het bewolkt en koud. We bekeken alle Halloween versieringen en omdat het totaal niet druk was hadden we na een uur alle rollercoasters al gedaan. We warmden binnen op met lunch en gingen gewoon overal nog een keer in. Ik liet me overhalen om de Tower of Doom te doen (vrije val van 200 feet) en dat beviel mij niet. Leen 'mocht' nog een keer met haar. Nadat we sommige rollercoasters voor de derde keer hadden gedaan vonden we het welletjes. Thuis stortten we ons totaal verkleumd in de hot tub. Met hot chocolate!

We deden nog wat huiswerk en daarna hadden Leen en ik een date! We gingen naar de film en zagen Gravity. Superspannende film!

Vorige week werd de buitenboel geverfd en ik wilde een ander kleurtje voor de voordeur:

De badkamer is ook klaar, moet alleen nog geverfd worden:

De kinderen zijn de laatste paar avonden weer helemaal in de ban van Rockband. Ik maakte stiekum een foto:

Maxine zingt en Ruben speelt gitaar...

Kingdom Kup

 Vic had een tournooi in Breckenridge.

Het was nog even een gepuzzel hoe we dit gingen organiseren dit weekend.

Breckenridge ligt namelijk in de bergen en we wilden niet dat Vic alleen daarheen zou rijden.

Leen zou hem vrijdag eerder uit school halen en hem naar Breckenridge riijden.

Ruben en Maxine hadden allebei die vrijdagmiddag iets wat ze niet wilden/konden missen.

Ik zou dan zaterdagmorgen met hen en Mia komen en Leen zou dan zondagochtend met kids en hond terugrijden, ze thuis afzetten en gauw doorrijden naar het Broncos' stadium, waar zijn bedrijf een tailgate had georganiseerd.

Vrijdagmiddag belt Steven. Zo te horen doodziek. Hij had koorts en overal pijntjes, niet geslapen en algehele lamlendigheid. Hij maakte zich vooral druk over het examen dat hij die ochtend had gemaakt en volgens hem niet gehaald had, vanwege het zich K voelen. 

Ik wilde direct naar Fort Collins rijden om hem met mijn goede zorgen (en soepjes) te omringen, maar dat was niet nodig. Hij ging naar bed.

Wel besloot ik om op zaterdag te beslissen of ik alsnog naar Fort Collins zou gaan en niet naar Breck. 

Maar hij had mijn soepjes ook zaterdag niet nodig. Hij had medicijnen en fruit (!) in huis en bleef de hele dag in bed. Will was ook niet fit, maar alweer aan de beterende hand en ik vind het toch wel erg fijn dat hij niet alleen is. 

Moeilijk vind ik dit! Het liefst zou ik erheen zijn gegaan om hem wat te verwennen. Aan de andere kant is hij volwassen en zeer zelfstandig. Hij drong er op aan dat ik naar Breckenridge zou gaan.

Kids en hond plus toebehoren dus in de auto gegooid en anderhalf uur later parkeerden we bij het hotel. 

Vic stond net op het punt naar de ijshal te gaan en wij liepen het gezellige plaatsje in voor lunch. Omdat we Mia bij ons hadden, haalden we wat op en aten dat in het zonnetje bij de rivier op. Heerlijk zonnig was het, maar de kou zat al in de lucht.

Bij de ijshal mocht Mia niet naar binnen en om de beurt hielden we toezicht op haar terwijl ze zich uitputte in het dogpark.

Vic's team won met gemak. Overleg hier met de coach, Vic staat in het midden.

We hadden met het hele team afgesproken voor een vroeg diner. Terwijl Vic stond te douchen viel Mia al in slaap en die konden we met een gerust hart in het hotel achterlaten.

's-Avonds met z'n allen in het zwembad (met hot tubs en sauna's). De kinderen keken nog een film en Leen keek eens even wat er allemaal te koop stond in Breckenridge. Hij had die ochtend toch zo'n leuk huis gezien...

Hij wil graag fietsen in de bergen en met het hele gezin voor het knappende haardvuur zitten. Gezellig!

Zes miljoen! Dat moest die gezelligheid opbrengen. Ik dacht het niet. Ik kan ook heel gezellig doen met drie waxinelichtjes... Geen wonder dat het zo'n leuk huisje was. 

Hij heeft de hele avond online huizen gekeken en we gingen met Mia nog een rondje door de buurt, waar hij zich aan elk huis verlekkerd heeft...

Afijn. Hij viel dan toch in slaap en haalde de volgende ochtend Starbucks voor ons allemaal.

Hij zette Vic af bij bij ijsbaan en reed met kids en hond weer terug. Zijn bedrijf had net deze zondag een grote tailgate georganiseerd, met een enorme bbq. Er zouden veel klanten komen en dus moest hij daar aanwezig zijn. 

Ik keek naar Vic's wedstrijd, die ze ook weer wonnen. Daarna op naar huis zodat de heren thuis de Broncos konden zien winnen. 

Herfst in Colorado

Er raasde een klein koufrontje over Colorado. Met neerslag. En dan ziet het er 's-ochtends ineens zo uit:

Die kou duurt dan een dagje ofzo en dan gaan de temperaturen weer omhoog en kunnen we gewoon weer lekker buiten zitten.

We gingen op zondag wandelen bij het Cherry Creek State Park. Het was er gewoon warm! Prachtige herfstkleuren met een felblauwe lucht en besneeuwde bergtoppen. Mensen in bikini op het strandje. Heerlijk hoor. Dat is herfst in Colorado.

Dan had Leen nog een leuke ontmoeting in New Orleans! Hij had een feestje op een river boat, waar niemand minder dan Neil Sedaka optrad! Wie? Mensen. Neil Sedaka! Ja. Ik moest ook even koekelen, maar die man is me toch beroemd. Nou ja, hij had een ton of hits in de 60-er en 70-er jaren. Hij is vooral een pianist, die een groot aantal liedjes heeft geschreven, waarvan er meerdere tophits werden. Hij is nu een 70-er die nog steeds optreedt. 

Afijn. Leen heeft een topavond gehad en dat is ook wel te zien aan zijn glunderende gezicht op onderstaande foto ( Neil staat in het midden):

Voorlopig is het hier Neil Sedaka wat de klok slaat ... eh wat Leen op de piano speelt.

Homecoming en shutdown

Eerst maar even de leuke dingen.

Ruben en Vic hadden Homecoming. Dit is een week van festiviteiten op de high school wat culmineert in een dance op zaterdagavond. Het woord 'homecoming' slaat op de eerste football wedstrijd dit seizoen die thuis wordt gespeeld. Daar komen nogal wat oud-leerlingen op af: een home-coming dus.

Ruben ging met een groep vrienden en vriendinnen alleen naar de game op vrijdagavond. Helaas zeikregende het die avond, dus ze eindigden al gauw voor het haardvuur bij de supermarkt.

Vic moest uiteraard hockeyen op vrijdagavond, maar het team werd zaterdagavond vrijgehouden. Hij had een meisje gevraagd, bloemen geregeld en de groep had t-shirts laten maken, er kwam een limo. Ze gingen uit eten, er was een 'activity' (iets leuks doen met z'n allen, vaak ipv naar de dance gaan) en daarna een feestje bij iemand thuis waar de meesten bleven slapen. 

Dit alles begint op zaterdagmiddag met een fotosessie:

De groep:

Vic en bff Liam:

De jongens:

Superleuk om te zien en ze hadden allemaal een geweldige tijd gehad.

Die dag was ook de District Meet van Maxine's track and field. Hiervoor moet je je kwalificeren en dat deed ze voor de 400 estafette en voor het hoogspringen. Daarvoor was ze zelfs het beste meisje van haar grade.

Ze haalde haar tophoogte niet deze keer en later beweerde ze dat dat kwam omdat ze zo koud was. Het was dan ook berekoud die ochtend, net een graad boven nul!

Hier een slechte foto, maar ze hangt in de lucht:

Later deed ze nog mee aan de relay. Ze rende als laatste en haalde nog 2 meisjes in:

Zondagochtend supervroeg op, want Maxine en ik zouden de Race for the Cure lopen, in downtown Denver. Een vriendin haalde ons op en de rest van de groep zagen we in de trein, die al stampvol zat met roze-uitgedoste mensen. Erg gezellig, zo vroeg!

Er hangt altijd een hele gezellige sfeer bij zoiets en onderweg werden we toegezongen en aangemoedigd. Maxine zag ik maar af en toe, die liep voortdurend ergens anders, maar vooruit, toch een foto:

De zon kwam op boven down town:

Naderhand nog rondgesnuffeld bij allerlei standjes en een vlaggetje opgeprikt voor opa Jaap:

En dan is het land nu in de greep van de shutdown. Schandalig hoe dit zo ver heeft kunnen komen. De  government heeft niet een overeenkomst kunnen bereiken over het budget voor het komende fiscale jaar en 800.000 overheidsmensen zitten nu, zonder salaris, thuis. Ondertussen wordt er verder geruzied, met Obamacare als grote struikelpunt. 

Ons treft het niet direct gelukkig. Wel vertrekken we eind van de maand naar New York en zullen dan niet het Vrijheidsbeeld en Ellis Island (van dichtbij) kunnen zien. Maar dat is niets vergeleken bij de problemen waarin sommigen zijn terechtgekomen. 

Hier in huis heb ik te maken met een ander soort shut down. Al meer dan een week ligt de verbouwing stil. Het wachten is op het wastafelblad dat hopenlijk vandaag of morgen komt.

Verder is ook Vic in een soort van shutdown gegaan. Hij heeft het naar eigen zeggen he-le-maal gehad met high school. Lullig, want hij is pas op de helft. Hij ziet het nut van sommige vakken totaal niet in (Spaans) en andere vakken interesseren hem niet (biologie, saaie leraar ook). Gister zette hij mij voor het blok met de vraag of ik hem af wilde melden voor Spaans zodat hij verder kon leren aan zijn test voor bio. Ze deden toch niets in Spaans volgens hem, en zijn cijfer voor die klas is hoog. Bio kon wel een goed cijfer gebruiken, dus dit leek hem een beter gebruik van zijn tijd.

Wat moet ik daar nu mee? Ik word er zo moe van allemaal...

Ik voorzie een lange 2 jaar.