Vanwege mijn reis naar Nederland hadden we het parents' weekend in Madison gemist. Vic zei wel dat het hem niets uitmaakte, maar ik kreeg toch de indruk dat ie thuis een beetje miste. We schoven onze wilde plannen voor de herfstvakantie opzij en besloten naar Madison te gaan. Maxine wilde graag een echte Amerikaanse roadtrip en we besloten te rijden ipv te vliegen.
Zo konden er ook heel wat boodschappen en andere dingetjes voor Vic mee, die heel blij was dat we zouden komen.
Eerst moesten we Ruben nog afzetten bij het vliegveld zaterdagochtend. De bofferd ging een week zeilen bij de Florida Keys.
Maxine had zich met boeken en videos op de achterbank geïnstalleerd en ook Mia ging mee. We hoopten ondanks onze late start in ieder geval in Des Moines te komen en dat lukte ook.
Mia vindt zo'n hotel wel gezellig.
Zondagochtend zaten we alweer vroeg in de auto en zagen door de mist de zon opkomen. Zo mooi!
Rond de middag kwamen we aan bij Vic. Leen zette ons met tassen en al voor zijn dorm af en ging de auto parkeren. Vic kwam naar beneden en hij zag er goed uit! We sleepten de tassen naar boven en inmiddels stond Leen beneden en gingen we eerst maar eens lunchen. Gelukkig kon dat nog buiten, want om Mia nu direct weer op te sluiten vond ik ook zielig.
Het was fijn even bij te kletsen. Maxine vertelde in geuren en kleuren wat voor 'idiote' dingen haar ouders gedaan hadden tijdens de autorit waarop Vic reageerde 'yeah, classic mom and dad, still dysfunctional'. Tja.
Vic liet ons het huis zien waar hij volgend jaar met 4 vrienden gaat wonen en daarna liepen we langs de gebouwen waar hij les heeft. Natuurlijk lopen we ook weer langs Bascom Hill en we wrijven over de voet van Lincoln want dat brengt geluk.
We kijken nog even bij het meer, maar inmiddels is de zon erg laag en is Maxine verkleumd. We brengen Mia naar de auto, waar ze direct in slaap valt. De auto staat in de parkeergarage en we doen haar in haar kooi, zodat ze zich veilig voelt. Dat werkt super voor haar.
Natuurlijk bestellen we als voorafje de cheese curds, specialiteit van Wisconsin. Het zijn gefrituurde stukjes kaas.
Ondertussen komen we veel te weten over Vic's leven hier. Hij lijkt het echt naar zijn zin te hebben hier. Hij heeft besloten niet naar de business school te gaan maar te kiezen voor -waarschijnlijk- statistics en economie. Hij sport vrijwel elke dag en heeft al een paar football wedstrijden in het stadium gezien. De tickets zijn duur en meestal kijken ze met hordes studenten in één van de vele sportsbarretjes. Het eten in de dorm heeft ie na twee maanden al wel gezien, hoewel het best goed is. Zelf koken kan niet in zijn kamer.
Vic moest nog werken aan een psychologie test en nadat we afscheid hadden genomen reden we naar ons hotel. Moe van het rijden en slenteren door de stad gingen we de rest van de avond bedhangen en tv-kijken.
Maandagochtend dronken we nog even met Vic koffie voordat hij naar zijn wiskundeklas ging. Wij liepen intussen een flink stuk langs het meer.
We begonnen met een goed gevoel over hem aan de terugweg. Anderhalf uur naar Dubuque. Maxine wilde even lekker douchen en wij liepen nog even met Mia door dit stadje aan de Mississippi. We aten heerlijk in een Italiaans restaurant en haasten ons daarna terug naar het hotel zodat Maxine naar Dancing with the Stars kon kijken. Haar favo show.
De volgende dag deden we rustig aan in de ochtend. Het is 14 uur rijden van Madison naar Denver en we hadden al anderhalf uur gedaan. Vandaag wilden we vijf uur rijden met twee - langere - stops.
Dubuque ligt aan de Mississippi en er zijn ook prachtige huizen op de hoge klif gebouwd. Een rijke bankier had in de vorige eeuw een trammetje gebouwd de klif op zodat hij met paard en wagen niet steeds zo'n omweg hoefde te maken naar zijn huis. Die lift is nu een State Historic Monument. We gingen natuurlijk even omhoog. Steil dat het was! Met boven een schitterend uitzicht over het stadje en de Mississippi.
Hierna was het in de auto voor ruim 2 uur. We namen een kleine detour van de I-80 naar Pella, Iowa, een Nederlandse nederzetting. Het weer was ook Nederlands: de regen kwam met bakken uit de lucht. Maar wat een leuk plaatsje! Allemaal Nederlandse geveltjes om een pleintje, met een Nederlands carillon en mini windmill. Het plensde zo dat Mia weigerde na haar plas nog een stap te verzetten. Het plan om een broodje op het pleintje te eten kon niet doorgaan en we doken the Windmill Cafe in. Daar was het warm en gezellig. We warmden op met soep en een broodje. We shopten in de tweeNederlandse bakkerijen en stopten nog even bij de Vermeer molen. De tour door het kleine openluchtmuseum van Nederlandse huizen en ambachten kon niet doorgaan, het was geen doen. We keken nog even rond bij het Amsterdam Hotel dat aan een 'Amsterdamse Gracht' was gebouwd. Erg leuk en zeker de moeite waard. Hier hadden we wel langer kunnen rondlopen maar dat zat er nu niet in.
We reden het dorp dus weer uit en door Leens briljante aanwijzingen reed ik dwars door Des Moines, vlak langs de Capitol. Wat uiteraard niet de bedoeling was, mensen. Geen pretje in slagregens en spitsuur. Leen nam het stuur weer over en even later kon ik hem uitlachen. Vlakbij ons hotel, we waren al van de snelweg af, nam hij de verkeerde weg en reed zo de snelweg weer op. Waah, karma!
We keken gezellig een film die avond en gingen de volgende ochtend weer vroeg op pad. Zeven uur rijden vandaag.
We wilden een wandeling maken in een historisch windmolenpark, met van die oude, houten windmolens dus, maar er waren er maar 2, dus die wandeling was snel over. Daarna stoppen bij het Archway Monument, een museum over de I-80 heen gebouwd, in Kearny, NE. Leen ging met Mia wandelen en wat telefoontjes doen en ik ging met Maxine naar het museum. Het museum behandelde de enorme uittocht van verschillende groepen mensen - mormonen en goudzoekers o.a.- naar het westen. Het was een gevaarlijke tocht. De I-80, de oudste interstate van Amerika, gaat door 11 staten en is voor een deel langs deze oude route gebouwd. I-80 gaat van New York naar San Francisco.
Hierna jakkeren we de laatste uurtjes naar huis. Pff. Lang rijden, maar blij dat we gegaan zijn!
