Jordan, Steven, Breckenridge en een theatervoorstelling

Ik beval Ruben vorige week om zijn kamer op te ruimen. Jordan uit Californië zou hier komen en die kon zo niet slapen in die ontplofte kamer. Het had wat voeten - en dreigementen - in de aarde, maar het slaapbankje kon uitgeklapt worden. Halleluja.

Het ophalen van Jordan ging ook weer lekker.  Ruben had die ochtend nog een afspraak bij de orthodontist die ter plekke besloot er een lekker lange afspraak van te maken. Hij belde mij dus om te vragen of ik Jordan kon ophalen. Nee, dat is lekker. Dus naar het vliegveld gekard en, zul je net zien, alle parkeerplaatsen vol. Ik weigerde de auto op lang parkeren te zetten en met een shuttle naar het vliegveld te gaan. Dat duurt uren. Dus besloot ik terstond dat Jordan oud genoeg was om zelf de uitgang van het vliegveld te vinden. Ik zette de auto op de cell-phone lot, texte Jordan dat ie naar Arrivals moest gaan en mij dan te texten. Vervolgens reed ik langs en pikte hem op. Binnen een uur waren we weer thuis. Zo.

De heren gingen onmiddellijk skateboarden. 

Maxine had twee weken een theaterkamp en had aan het einde daarvan een voorstelling. Natuurlijk gingen we kijken en ze deed het hartstikke leuk. Ik maakte een paar slechte foto's:

Vrijdagochtend vertrokken de heren naar Breckenridge. Vic moest dat weekend werken en bleef thuis. Leen had een tweedaagse fietstocht en ging ook niet mee. Maxine vond vriendin Faith bereid mee te gaan en zo vertrok ik met de dames ook naar Breck.

Daar was het zomerseizoen begonnen. Zo, druk zeg! De parkeerplaatsen stonden weer vol. Gelukkig was het in ons straatje een zee van rust. Overal bloemen rondom het huis en het was eindelijk warm genoeg om tot laat buiten te zitten. De dames waren niet tot een wandeling te bewegen. Die begonnen een spelletjesmarathon met een korte onderbreking om koekjes te bakken. 

Ik wist ze over te halen even bij Peak 8 te kijken, met de gondola, maar daar was het zo druk dat ik snel weer naar huis ging. 

Van dit uitzicht krijg ik echt nooit genoeg. Achter ons huis:

En een zooi bloemen:

Lekker lange avonden buiten. Dit is voor het huis:

Jordan en Ruben gingen voornamelijk skateboarden en keken 's-avonds in Breck rond.

En zaterdag was het 23 jaar geleden dat we voor het eerst ouders werden! Van een ieniemienie jongetje. Hij was druk aan het werk en stuurde een selfie:

Gefeliciteerd lieverd!

Adam's Camp en Vaderdag

Afgelopen zondag bracht Leen Ruben en Sam naar Adam's Camp, een kamp voor kinderen en volwassenen met special needs. Dit kamp vindt plaats in de bergen bij Winter Park en er is werkelijk van alles te doen. Er is een meer voor allerlei wateractiviteiten, ziplining, go-karten, minigolf, wandelen, een tubing baan enz. 

Ruben zat in een cabin met mannen in de leeftijd van 19-35. Het serieuzere werk werd door counselors gedaan, Ruben en de andere vrijwilligers hielpen met hand- en spandiensten en er was véél te doen op zo'n groep. Ze hielpen met eten, drinken en naar bed brengen, maar waren ook een maatje voor deze mannen en hielpen ze mee met de activiteiten.

Ruben vond het ontzettend leuk en gaat eind juli nog een week mee.

Tuben:

Bij het kampvuur:

Talentenjacht:

Vandaag waren alle kinderen weer eens thuis. 

Leen met zijn kids. Happy Father's Day!

Zomervakantie

Heerlijk. Zomervakantie.

Ruben en Pien zeilden zonder moeite door hun finals en zo begon ook voor hen de vakantie.

Opa en oma bleven nog een tijdje en gelukkig knapte het weer op. Wel is het nog steeds veel te nat hier voor de tijd van het jaar, maar de temperatuur is lekker, hoewel nog niet echt heet.

We aten lekker buiten, gingen winkelen, picknicken aan het meer, de kinderen huurden een jetski, we lunchten met Leen in Denver, opa ging tennissen en we gingen nogmaals een weekend naar Breckenridge.

Pien heeft haar eerste week kamp er alweer opzitten, elke dag een paar uurtjes klimmen en doen op een high-ropes-course. De komende twee weken doet ze mee aan een theaterkamp. Verder zijn er sleepovers, bioscoopjes en zwemmen met vriendinnen. Ook kan ze urenlang liggen te lezen. 

Ruben trekt er veel met vrienden op uit en als hij thuis is speelt hij gitaar. Deze week is hij begeleider in een kamp voor special needs kinderen. Op een prachtige plek in de bergen gaat hij deze kinderen helpen met ziplinen, raften, go-karten, minigolfen en weet ik wat al meer. Hij slaapt met deze kinderen in een cabin en is dus nooit echt vrij. Ik heb alleen de eerste dag iets gehoord, daarna niet meer. Het zal ongetwijfeld aanpoten zijn.

Vic heeft een kamer gekregen in Madison. In de flat die hij wilde. Zijn roommate lijkt ook wel aardig, hoewel daar nog weinig van te zeggen is natuurlijk. Eind juli gaat hij twee dagen naar Madison voor orientatie. Hij ging kamperen met vrienden, maar heeft sinds kort een baan! Jawel. Hij is nu een 'working class American' zoals hij het trots zegt. Hij werkt voor een valet service waarbij hij ingehuurd wordt om bij feesten de auto's van de gasten te parkeren en later weer op te halen. Hij heeft zich van te voren bekwaamd in het achteruit inparkeren en omgaan met de versnellingspook. 

En dan is het vandaag onze 25-jarige trouwdag! Ongelooflijk! Ook dat we alweer 20 jaar in de VS wonen. We deden er niet veel aan vandaag, alleen uit eten. Volgende maand gaan we met z'n zessen op vakantie!