Cancun, Mexico!

Zaten we toch ineens met z'n allen in Cancun!  

Afzien hoor.  We klaagden wat af.

Teveel wind.

Te warm.

De zee was nat.

Het strand was zanderig.

Afijn. We maakten er wat van natuurlijk.

We hingen wat op het strand.

Speelden een partijtje volleybal in het zwembad.

Bezochten één van de zeven wereldwonderen, Chichen Itza.

Gingen naar het park Xcaret, waar we in ondergrondse rivieren dobberden, snorkelden en allerlei dieren zagen.

Eten deden we ook. Jammie.

Zoals ik al zei. Afzien.

Diepvriesweek

Maandagochtend liep ik met Mia in een topje en yogabroek. Een uur later liep de temperatuur razensnel terug en het begon te sneeuwen. De temperatuur was -10. Overdag. Fijn. 

Mia vond dat niet erg:

De poezen moet ik met geweld buiten zetten. Ze houden er namelijk niet van hun kattebak te gebruiken en als ze buiten niet hun 'business' doen vind ik dat gezellig terug in huis. Ik had even niet opgelet, dacht dat beide poezen buiten waren geweest, en vond een grote plas in mijn bed. Ik was so not amused, mensen!

Tijd dus om deze week allerlei binnenklussen te doen. Zo zocht ik oa uit welke foto's van Vic ik wilde bestellen. Bijna elke high school senior doet aan het begin van het schooljaar een fotoshoot en één daarvan komt in het jaarboek van school. Dit vind ik één van de leuksten:

Leen en Maxine renden op zaterdagochtend, bij -8  (wat een bikkels!), de Pumpkin Pie 5K.  Mia en ik moedigden aan. 

De beloofde pumpkin taart na afloop was bevroren, haha, en we gingen dus maar gauw weer op huis aan. Ze vond het erg leuk, ondanks de kou, en wil zich vaker opgeven. 

Ondertussen bleef het maar sneeuwen. Vandaag dan eindelijk weer zon en temperaturen rond het vriespunt. En ja, dan ziet alles er toch wel schitterend uit!

Sportief weekend

Vic's herfst ijshockey team ging het laatste weekend in. Ze waren tweede geplaatst in de staat en speelden vrijdagavond tegen de nummer drie en wonnen dat. 

Zaterdagmiddag dan de finale. Na drie periods 1-1. Dan gaat de wedstrijd in OT, overtime, met 'sudden death'. Het andere team scoorde eerst...tja. Jammer.

Ruben, ondertussen, was in Broomfield, en was die ochtend al om half zeven vertrokken. Hij speelde het hele weekend wedstrijden. Ook daar gingen we kijken. Het was heerlijk weer en we genoten van de warmte.

Leen en Maxine gaan volgende week de Pumpkin 5K rennen en zijn druk aan het trainen:

En ik? Ik doe lekker relaxt aan yoga, heerlijk!

En nog een staartje herfstvakantie

Op dinsdagochtend besloot ik toch de dokter maar eens te bellen. Elke avond kwam de uitslag weer opzetten en nam ze de pillen en smeerde ze zich in. Hmmm, duurde wel erg lang.

Natuurlijk besloot mijn (voor mij) fonkelnieuwe auto die dag niet te starten. Wat nou weer? Dan maar met mijn oude/Ruben's auto.

De dokter vond het opzwellen van haar mond en tong helemaal niet jofel en schreef een recept voor een dubbele epipen. Dat is een apparaatje waarmee je jezelf injecteert als je geen/moeilijk adem kunt halen. Dame sloeg gelijk op tilt. Het is niet bepaald een klein naaldje namelijk. Ja, nee, dat deed ze toch echt niet, dat was haar te pijnlijk. Death is worse, zei de dokter laconiek. En ze was stil.

Er zat een oefenpen bij de twee echte en daar heeft ze de hele dag mee geoefend. De dokter vermoedde en hoopte dat de allergische reactie door een virus kwam. Inderdaad was het na 7 dagen over. 

Pfff. 

Woensdagochtend startte m'n auto na veel aanmoediging wel en reed ik Vic en een teammate naar het vliegveld. Ik zette ze af bij Arrivals. Eh...mom...we need Departures, zei Vic. Shit. Het was ook nog absurd vroeg. Ik riep vrolijk dat ze dan zelf maar even met de roltrap een verdiepinkje hoger moesten gaan en daar gingen ze, zeulend met koffer, hockeybag en sticks. Afijn, ze haalden het.

Ruben kwam 's-avonds weer thuis van zijn trip naar Moab. Jaloers was ik! Super weer, schitterende natuur en hij had veel lol gehad met zijn vrienden.

Donderdagavond nam ik de trein naar de binnenstad. Leen kwam terug uit Nederland en we zouden uit eten gaan met een studiegenoot van hem, zijn familie en met de vroegere professor van de mannen, die ze al meer dan 20 jaar niet meer hadden gezien.

Het werd een erg gezellige tijd, we vonden het erg leuk elkaar weer te zien. Erik en Gies hadden hun twee jonge kinderen bij zich en die vielen daar gewoon op de bank in slaap. 

Ik reed naar huis want het werd laat en Leen viel om van de slaap.

Vrijdag was Halloween! Leen ging werken, maar kwam vroeg thuis. Ook hij kreeg de auto niet gestart. Nu had ik daar een paar weken geleden bij het tanken een lagere benzinesoort ingemikt dan op het dopje stond. Ik dacht, mwah, maakt toch allemaal niet veel uit? Kennelijk wel dus. Hij staat nu bij de garage. Nah, voel me wel behoorlijk blond zeg.

Maxine gooide de epipen in haar trick-or-treat bag en ging erop uit. Tja, dat is nu het nieuwe normaal. Ook Ruben ging iets leuks doen met vrienden. 

Erik en Gies kwamen in de loop van zaterdag gezellig langs en bleven logeren. Maxine haalde haar poppen en Littlest Pet S.hop weer tevoorschijn en Ruben sjouwde de doos met auto's naar boven. Leuk hoor, weer van die kleintjes in huis.

We maakten zondagochtend nog een wandeling voordat ze weer naar Houston vertrokken, Vic kwam thuis uit Chicago en vertrok naar Abigail en we gingen vervolgens met z'n allen naar de Avs kijken. Die alweer verloren. Ach, het was gezellig.

Warm-up voor de wedstrijd.