Superleuk weekend in Madison bij Vic

Vrijdagavond vlogen we naar Madison, Wisconsin. Op het laatste moment ging Maxine ook mee, want Ruben ging onverwacht ook het weekend weg. Nu kan ze altijd wel bij een vriendin, maar daar had ze voor het hele weekend niet zo'n zin in. Leen stond zijn eerste klas ticket aan haar af, de bofbips, en zo vloog ze voor het eerst eerste klas. Ze bracht de vlucht grotendeels slapend door, maar goed, toch leuk.

Met tijdverschil van een uur kwamen we rond middernacht in het hotel aan en gingen direct naar bed.

In Madison is het een uur later en we hadden om 8 uur bij Vic afgesproken. Dus ook op haar uitslaapdag moest ze er vroeg uit. We hadden weer 2 enorme hockeytassen vol met zooi bij ons en Maxine droeg zijn hockeysticks. Vic kwam ons al tegemoet en het was een blij weerzien. 

We bekeken even zijn huis en kamer en gingen toen lekker buiten ontbijten bij een heerlijk restaurant. 

We kletsten bij en liepen toen terug naar zijn huis. Daar was de tailgate al in volle gang. Om 9 uur 's-ochtends werd er al gebarbequed en vooral gedronken!

Wij hadden tickets voor de homegame van het college football team. Het was een 'parents game' wat betekent dat er heel veel ouders van studenten aanwezig waren. We maakten kennis met de ouders van Vic's huisgenoten, deden spelletjes en dronken ook maar gewoon mee. 

Maxine ging terug naar het hotel, voor haar hadden we geen ticket meer kunnen krijgen op het laatste moment. Ze vond het niet erg en ging tv kijken op de kamer. Wij liepen met een zee van mensen, allemaal gekleed in het rood, naar Camp Randall, het stadion. 

Er kunnen 80.000 mensen in het stadion en het zat vol! We zaten niet ver van het veld en hadden goed zicht op het studentenvak (waar Vic normaal zit), de marching band, de cheerleaders en Bucky, de mascotte van de universiteit. Er zijn genoeg dingen om naar te kijken behalve de wedstrijd.

Zo leuk om eens mee te maken!

De marching band.

De wedstrijd duurde een uur of drie (gewonnen!) en we haalden daarna Maxine op bij het hotel en gingen als hele late lunch pizza eten. Daarna nog even shoppen in de grote universiteitswinkel en even aan het meer zitten. 

Wij gingen even terug naar het hotel waar Vic de laatste spullen mee naar zijn huis nam. Wij gingen douchen want de luchtvochtigheid in Madison is heel veel hoger dan in Denver en we hadden enorm gezweet in het hete stadion. 

Door de late lunch hadden we niet heel veel honger en Vic wilde graag een simpele hot dog eten op Union Terrace, aan het meer.

Daar was het heel gezellig, met nog heel veel mensen en muziek. Laat werd het niet, we waren allemaal moe.

We sliepen een beetje uit, maar om 8 uur hadden Leen en ik het wel gezien en wilden erop uit. Sinds Maxine zo vroeg moet beginnen op high school wil ze in het weekend uitslapen en in bed liggen. Zij wilde dus niet mee.

Wij haalden eerst koffie, thee en een broodje en aten dat aan het meer op.

We wilden eigenlijk een kano huren, maar dat kon zo vroeg nog niet. We liepen langs het meer, even langs Abe Lincoln op Bascom Hill en door State Street via het Capitool weer naar het hotel. Vic was inmiddels klaar om te brunchen en wilde naar P.otbelly, een broodjeszaak. 

Na het broodje gingen we naar de supermarkt om eens flink boodschappen voor het jong in te slaan. Hij heeft geen auto of fiets en moet de boodschappen lopend naar zijn huis dragen, ongeveer anderhalve kilometer. Nu met zijn vieren konden we flink meer in 1 keer meenemen. Plus: papa betaalde!

We namen weer afscheid, nu zien we hem pas eind november weer, met Thanksgiving. Dit weekend was fijn!

Union Terrace, met de bekende stoeltjes.

Leen heeft nog wat moeite met een selfie maken;)

En ik had alleen een rode trui, en dat was véél te heet.

Het nieuwe schooljaar

Dat is hier alweer een tijdje begonnen. Het is altijd druk, die eerste paar weken.

Maxine had er zin in, maar al direct op de eerste dag had ze veel huiswerk. Wel 2 uur voor wiskunde alleen al en ze snapte er ook nog eens niet veel van. Vic en papa to the rescue. Gelukkig begon ze op een donderdag en kon ze in het weekend even bekomen van de schrik. Inmiddels is ze helemaal gewend, maar ze heeft pittige dagen. Beginnen om 7:10, klaar om 3 uur en dan direct rennen (cross country) tot 5 uur, waarna ik haar ophaal, ze haar huiswerk maakt, doucht en naar bed gaat. En dan heeft ze zich ook nog aangemeld voor weer een vrijwilligersclub via school. Afijn, ze heeft het allemaal georganiseerd en haar cijfers zijn prima, dus ze doet maar;).

Cross Country 5K:

Ruben doet het allemaal wat kalmer aan. Hij begint pas om 8:10, want hij is een senior dit jaar. Ook hij sport na school, ultimate frisbee, maar wat huiswerk betreft doet ie het ook wat kalmer aan dan Maxine. Hij maakt zich gewoon niet gauw druk. Hij heeft gesolliciteerd bij een bedrijf dat autobanden verwisselt en kan daar al gauw beginnen. Eerst morgen nog een drugtest doen...

Hij zal binnenkort zijn toelatingsaanvraag voor colleges opsturen, maar ook daar is hij erg kalm onder. Eigenlijk interesseert het hem niet zo. Gelukkig is het mijn derde kind en blijf ik ook kalm, haha.

Hij ging naar de dermatoloog voor zijn acne en het blijkt cystic acne te zijn, een ergere vorm. Hij krijgt nu andere, zwaardere medicijnen en moet elke maand een bloedtest doen en een gesprek met de dermatoloog. Hopenlijk zakt het nu snel, want vooral zijn ene wang is pijnlijk.

Vic is inmiddels ook al weer 3 weken terug in Madison. Hij was erg handtammig de laatste paar dagen thuis en was er wel weer aan toe om naar school te gaan. Ik had hem eerste klas geboekt, de bofferd, zodat hij heel veel gratis bagage mee kon nemen. De rest gaan Leen en ik dit weekend brengen, want we vliegen voor een weekend naar Madison! Vic woont nu in een huis met 4 vrienden en niet meer in een dorm (flat). 

De heren na het golfen:

Steven is ook verhuisd afgelopen zomer. Dat gingen we even bekijken natuurlijk.

Hij woont weer met een paar vrienden. Eigenlijk wil hij wel ergens anders wonen, maar Dana is in haar laatste jaar bij CSU en hij wil wachten tot zij klaar is. Dana wil dan wel samenwonen, maar hij is er nog niet aan toe...we zullen zien wat het wordt.

Laatst gingen we even gezellig lunchen:

Maxine deed met een vriendin mee aan de Color Run. Ook een 5 K(ilometer). Dat vonden ze allebei erg leuk:

We genieten van ons huis in Breckenridge. Maxine komt soms niet verder dan haar stoel, maar wij houden van wandelen. Het wordt al wat herfstig.

Kleine meisjes worden groot! Gister ging de bel en daar stond een jongen voor de deur om te vragen of ze met hem mee wilde naar Homecoming(schoolfeest)! Aiaiaia.