De weg terug en Iao Valley State Park - laatste dag

De laatste nacht in ons huisje zagen we ook nog een grote kakkerlak. Die werd door Leen vakkundig om zeep geholpen. Nu moeten jullie niet denken dat dit een vies, armetierig huisje was. Dit soort dingen gebeuren gewoon in het regenwoud. De groei van planten en bomen is enorm en ook insecten gedijen meer dan uitstekend in deze vochtige warmte. 

Uitzicht vanaf de veranda:

Toch zorgde het vooral bij de kinderen voor weer een onrustige nacht. 

We pakten in en begonnen aan de terugrit. De kinderen wilden nergens meer stoppen. Maxine had nog steeds oorpijn, ze had water in het oor en bij deze vochtige temperaturen vermoedde ik een lichte oorontsteking. Ruben had naar nieuws gekregen over een klasgenoot en was daar erg van onder de indruk. Maar onze vlucht ging pas om half 10 's-avonds en om nou de hele middag op het vliegveld door te brengen was ons te gortig. We stopten een aantal keren kort, voor een smoothie, koffie, een foto, toilet e.d. en reden rond de lunch Pai'a weer in.

We kochten lunch en besloten wat nu te doen. Urenlang op het strand hadden we geen zin in. Naar het vliegveld was nog te vroeg. 

We besloten naar Iao Valley State Park te gaan. Hier is de bloedigste veldslag in Hawaiaanse geschiedenis uitgevochten. Een beetje historie dus, met een korte wandeling naar the Needle:

We reden naar het vliegveld en hadden opgezocht dat er achter het vliegveld een strand was. Daar wilden we de laatste uurtjes op Maui doorbrengen. Hoge verwachtingen van dit strand hadden we niet, kon toch nooit veel zijn, zo achter het vliegveld en achter het industriële gedeelte van Kahalui?

Wel dus. Prachtig strand. Nu is het ook moeilijk om een lelijk strand te vinden op Maui...

Harde wind hier en dus veel surfers, zeilbootjes en kite surfers. Spectaculair zoals sommigen aan de parachute hingen... We keken hier een tijdje, lazen wat en ik maakte een wandeling met de kinderen langs het strand toen ik de bekende donkere schaduw in de golven zag. Ja hoor, weer een schildpad! En nog één....en nog één! Wat een leuke afsluiter van onze vakantie!

En kijk...dit gaat vooraf aan die leuke foto...als ik de kinderen vraag even bijelkaar te staan voor een foto:

Ze willen niet

"Get over here Ruben!'

Gelukt!

Daarna uit eten, auto inleveren en wachten op de vlucht. Alles verliep goed en zo zijn we weer hier.

De weg naar Hana - dag 2

We hadden een wat onrustige nacht. Ruben en Maxine wilden eerst buiten slapen op de veranda. In plaats van ramen waren er horren. Maar de kleine salamandertjes zaten ook binnen op de muren. Dan maar binnen. Daar waren ook salamanders, maar minder. Afijn. Uiteindelijk toch geslapen. 

De weg naar Hana stopt niet bij Hana. Een paar kilometer verderop zijn twee topattracties. De meeste mensen rijden de weg heen en weer op één dag en komen aan het begin van de middag aan op de plaats waar wij nu waren. We gingen dus vroeg op pad om de drukte voor te zijn. 

We stopten bij 'de mooiste watervallen van Maui', Wailua Falls. Wij waren de enige auto op de parkeerplaats. Perfect.

We reden door want we wilden het Pipiwai pad lopen. De topattractie van de weg naar Hana is The Seven Sacred Pools, of Ohe'o Gulch. Hier loopt een pad naar boven die uiteindelijk bij een enorme waterval uitkomt. Het duurt uren om het pad te lopen.

Ook hier was de parkeerplaats nog grotendeels leeg. We begonnen te lopen en kwamen bij een grote banyan boom. De kinderen gingen klimmen.

Vervolgens kwamen we over een paar bruggetjes en liepen het bamboebos in. 

Het waaide een beetje en de bamboestammen rammelden zachtjes tegen elkaar aan. Heel apart geluid en het licht was hier zo mooi!

Na anderhalf uur lopen zagen we hem: de waterval. Voor lezers misschien te herkennen als de waterval uit Jurassic Park.

Erg mooi!  Hier aten we wat en zaten met de voeten in een beekje.

De terugweg ging sneller en na een klein uurtje waren we weer beneden. Nu gingen we de grote poelen bekijken en zwommen erin om af te koelen. Inmiddels was het druk en de meeste mensen bekijken alleen de 'zwembaden' aan de voet van de waterval. 

Op de terugweg gestopt bij Koki Beach, waar we een tijdje in de enorm wilde golven speelden. Maxine las op het strand. Ze had nog steeds oorpijn. 

Terug bij het huisje wilde Ruben nu ook wel van de rotsen springen. We liepen naar de overkant en hij sprong zelfs van een nog hoger punt dan Leen.

Dit hielden ze vol tot het donker was. 

Morgen laatste dagje!

De weg naar Hana - dag 1

Zondagochtend checkten we uit - dag leuk plekje - en begonnen aan dé roadtrip op Maui: the road to Hana. Hana zelf is een plaatsje van niks, de weg erheen is waar het omgaat. Een nauwe, heel bochtige weg, hoog door de bergen, vlak langs de kust met vele eenbaansbruggetjes en vele 'attracties'.

Eerste stop was Pai'a, een hippie-achtig dorpje waar we een picnic-lunch kochten.

We hadden een app gedownload die ons vertelde wat er onderweg te zien was. Sommige dingen reden we voorbij, bij anderen keken we even en bij een paar stopten we langer voor een wandeling.

Eerste stop waren de Twin Falls. Deze kant van Maui is de regenkant en dus bevonden we ons nu in het tropisch regenwoud. We hadden een mooie wandeling naar de watervallen - muggen! - en waadden door heupdiep water om net voor de waterval te staan.

Daarna een stop om een wandeling te maken door een soort van natuurlijke botanische tuin. De prachtigste planten groeiden daar gewoon in het wild.

We stopten nog even bij een gehuchtje dat op een schiereilandje lag en in '46 door een tsunami weggevaagd was. Alleen het eenwenoude kerkje bleef staan. 

Daarna weer verder naar Hana.

Laatste stop voor Hana was in het Waianapanapa State Park. Hier liepen we naar de blowhole, maar die leek niet op die van de dag ervoor. We bezochten de grot waar zich ooit een Hawaaiaanse prinses had verstopt, liepen door een lavatunnel en koelden even af in zee bij het zwarte strand.

We reden door Hana, een klein plaatsje, en vonden ons huisje al snel. Het was een idyllisch huisje met bananen- en mangobomen rondom. Wel weer muggen dus de horren bleven hermetisch dicht. 

Maxine had oorpijn en Ruben had geen zin meer, dus liepen Leen en ik nog even met z'n tweeën naar de overkant. Daar was de Venus pool, een kleine inham, waar van de rotsen in zee werd gesprongen. Leen wilde wel even.

Nou, mij niet gezien, ik maak liever foto's.

Maui - week 2

Na vijf dagen haalden we Steven van het vliegveld. Hij kon niet de volle twee weken mee vanwege zijn werk.

Heerlijk om een paar dagen met z'n allen te zijn!

Hij huurde een scooter en dat was lachen. 

Leen en ik vonden het tijd worden voor iets actievers. We waren al wel met de kinderen naar de westkust van Maui geweest. Dat stuitte op veel onbegrip bij de kinderen. Waarom een uur rijden als er voor het huis een prima strand is? Afijn. 

We boekten een snorkeltrip en sleurden de kids om kwart over vijf uit bed. Snorkelen is het best in de ochtend, voordat in de middag de wind opsteekt. 

We gingen snorkelen bij Molokini, een overgebleven krater dat nu een natuurreservaat is. Het water daar is ontzettend helder en we snorkelden er een uur. Daarna ging het door naar Turtle Town. We zagen wel een schildpad hier en daar, maar niet zoveel als we hoopten. 

Een andere trip die we graag wilden doen was de zonsopgang bekijken op de krater Haleakala. Zon gaat om 6 uur op, twee uur rijden en we wilden er ruim van te voren zijn. Dat werd 3 uur 's-nachts opstaan. Daar hadden de kinderen geen zin in, dus lieten we ze achter. 

Het werd een bijzondere ervaring. Eerst de rit in de nacht en bij aankomst op de top lichtte de horizon al wat op. We kregen het laatste plekje op de parkeerplaats en er stonden al massas mensen te wachten. Heel apart om daar zo met z'n allen te staan. Berekoud was het. Het werd lichter en lichter met prachtige kleuren en daar was de zon. Een Hawaaiaanse vrouw begon te zingen terwijl de zon opkwam en wenste ons een prettige eerste dag van de rest van ons leven toe die begon op deze heilige plek op Maui. 

Op de terugweg namen we wat meer de tijd en tegen de tijd dat we weer thuis waren waren de kinderen ook net op. 

De volgende dag huurden we een surfplank om te stand up paddleboarden. Dat was hartstikke leuk om te doen en jeee...wat zagen we veel schildpadden hier. Ook een kleintje die steeds met het kopje boven water kwam. Supergeslaagde ochtend.

Steven en Vic vlogen vrijdagnacht terug naar het vaste land en we keken nog maar eens naar de zonsondergang voordat we ze wegbrachten.

 

Nu waren er nog maar een paar dagen over en zaterdag reden we nogmaals naar de westkust. Vrienden van ons uit onze San Francisco tijd bleken ook op Maui te zijn en met de dochter houdt Maxine als enige nog contact. De dames wilden elkaar dolgraag - na 7 jaar! - weer zien en we ontmoetten ze op het strand van Napili Bay. De meisjes waren blij elkaar weer te zien en brachten de dag in zee en het zwembad door terwijl Ruben met de 19-jarige zoon ging snorkelen en wij heerlijk met elkaar bijkletsten.

Halverwege de middag namen we afscheid. We wilden nog graag de Nakalele Blowhole zien. We klauterden naar beneden en de blowhole was spectaculair.

Nu reden we terug naar huis, maar gingen uit eten in Lahaina, een levendige toeristenplaats. We zagen weer de zonsondergang, bewonderden de énorme banyan boom en winkelden even. 

Erg leuk dagje was dat.

Maui - week 1

Wij waren 25 jaar getrouwd in juni en daarom gingen we - met alle kids - twee weken naar Maui.

We keken er enorm naar uit!

Na een vlotte reis haalden we de huurauto op en reden in een half uurtje naar Kihei, waar we een appartement hadden gehuurd. De verdeling van de slaapkamers heeft altijd wat voeten in de aarde bij onze kinderen maar uiteindelijk was iedereen tevreden. 

Eerst maar eens naar het strand. Tegenover ons appartement. Ja. Hier gingen we het wel uithouden.

Dat was zo'n beetje het enige wat we deden die week. Beetje aan het strand hangen. Er waren vele strandjes om uit te kiezen en een favoriet van ons werd Makena Beach. We lazen boeken uit, speelden in de golven, gingen snorkelen - schildpadden! - lagen eens bij het zwembad, keken elke avond naar de zonsondergang.  Nou ja. Dat dus.

4th of July weekend

Donderdag zetten we Jordan weer op het vliegveld. De jongens hadden het leuk gehad en zien elkaar volgend jaar weer. 

Ruben ging later die dag met een vriend en zijn familie naar Wyoming. De verkoop van vuurwerk is illegaal in Colorado maar niet in Wyoming. Net over de grens zijn er een aantal plekken langs de kant van de snelweg waar vuurwerk verkocht wordt. 

Met de buit wordt er dan naar een nabijgelegen park gereden om het vuurwerk af te steken. Ruben had een topavond en was pas na middernacht weer thuis. 

Wij zaten inmiddels in Breck. Omdat de 4th of July - onafhankelijkheidsdag en een nationale feestdag - op zaterdag viel was de vrijdag ervoor voor velen een vrije dag. Ook voor Leen die nu een paar weken vrij heeft. 

Op vrijdag besloten we één van de vele wandelingen in de omgeving te maken. Het werd de McCullough Gulch Trail. De wandeling ging gestaag - en soms iets minder gestaag, ja zeg maar rustig steil - omhoog, soms was het pad niet meer te zien en soms was het klauteren. Maar het was zeker de moeite waard - prachtige vergezichten en aan het einde een waterval en een bergmeertje. 

Pad? Welk pad??

Op zaterdag hulden we ons in het rood wit en blauw en zakten de berg af naar het dorpje. Daar was de parade net begonnen. Amerikanen zijn echt dol op parades en het publiek stond rijen dik. Uit de luidsprekers klonken vaderlandslievende liedjes, terwijl iedereen genoot van de voorbijkomende floats. 

Lady Liberty en Uncle Sam:

Het was heet en we lieten nog even de voeten is het ijskoude water van de Blue River zakken. Toen hadden we het wel gehad met de drukte en liepen naar huis. Leen ging nog fietsen maar Maxine en ik lagen lui met een boek de rest van de middag. 

En 's-avonds natuurlijk vuurwerk. We hadden die middag al 3 stoeltjes klaargezet langs de weg. Leek mij onzin, want hoe druk werd het nou helemaal? Nou. Druk dus. Rijen mensen weer. Wij zaten vooraan op onze stoeltjes. Prachtig vuurwerk gezien. 

Vandaag allerlei klussen gedaan, Mia naar de kennel en de sleutel naar de buren. We gaan op vakantie!