Allemaal weer (even) thuis

Kijk. Zo ziet dat eruit. Een vol huis:

Het was weer gezellig. De kerstdag. Een tweede hebben we hier niet.

Vic miste de poesjes. En de poesjes misten hem.

We speelden spelletjes op de Wii, kletsten bij en kookten.

Steven liet een paar foto's zien van zijn werk.

Hij rijdt in de linkse vrachtwagen:

Op de dag na kerst probeerden we iets nieuws. We gingen lunchen bij Topgolf. Het is vlak bij ons in de buurt en is pas geopend. Je kunt er golfballen afslaan en zo punten krijgen. Een soort van bowlen. Maar dan met een golfbal. Vooral Steven en Vic vonden het super. 

Maxine en ik zaten lekker onder de heat lamps en probeerden een selfie te maken.

Tja.

Vic en Ruben hadden andere plannen maar wij gingen met Steven en Maxine naar de nieuwe Star Wars film. Superleuk was ie.

Daarna vertrok Steven met Dana naar Fort Collins, waar ze moest werken. Wij pakten de boel op en vertrokken naar de berghut. We gingen skien, snowshoën en langlaufen.

 Deden spelletjes, keken films en lazen boeken. Dronken een wijntje bij een collega van Leen. Zaten in de hot tub. Vic's vrienden bleven slapen. De jongens zijn alweer thuis. Ruben moest vandaag werken en Vic had een reunie wedstrijd met zijn high school hockey team. Sommigen zijn semi-professioneel geworden en hij heeft daarna niet meer geschaatst, dus dat zal wel leuk zijn. 

Morgen terug naar Denver. Oliebollen bakken.

Voor iedereen alvast een heel gezellige oudejaarsavond en een heel gelukkig 2016!

Bijna kerst

De boodschappen in huis. De kadootjes onder de boom. De dag voor kerst. Fijn hoor.

Ruben en Maxine deden hun finals en hadden toen vakantie. Gelukkig haalden ze prima cijfers.

We besloten even naar onze berghut te gaan. Zondagmiddag waren we er en Leen en ik gingen langlaufen en snowshoeën. De kinderen bleven liever thuis. Maandag ging Ruben al vroeg de deur uit om met vrienden te skien. Wij deden het iets rustiger aan, maar genoten ook van een prachtige dag. 

Helaas moesten we maandagavond weer terug naar huis. Ruben moest naar de orthodontist (bijna klaar!) en Leen had vergaderingen op dinsdag.

Maxine en ik gingen met de trein naar de stad om te winkelen en even naar de kerstmarkt te gaan. Daarna naar Leens kantoor. We kletsen gezellig bij met mensen, Maxine werd vetgemest met de restanten kerstkoekjes e.d., en toen Leen klaar was deden ze nog een paar spelletjes shuffleboard. 

Leen heeft in principe nu vakantie tot januari, maar werkt ook veel thuis. 

Ondertussen zat die arme Vic te zwoegen op zijn examens. Hij had zijn laatste examen - calculus - op dinsdagavond. Woensdagochtend togen wij naar het vliegveld om hem op te halen. Hij zag wat bleek en was moe, maar na een uurtje thuis - en veel eten - ging hij de hort op. We zagen hem af en toe langs wapperen en 's-nachts zaten ze met z'n zessen in de hot tub. Gelukkig deden ze zachtjes, want we hebben wel buren!

Nu is het wachten op Steven. Hij was gisterochtend klaar met werken in Gillette, Wyoming en sliep de rest van de dag bij. Vandaag is hij bij zijn vriendin en zal later vanavond hier komen. Zondag gaan we weer naar de berghut. Onduidelijk nog welk kind wanneer komt/teruggaat en met hoeveel vrienden. Alleen Maxine heeft hierin geen zeggenschap, die komt en gaat met ons, haha.

Voor allemaal een heel gelukkige en fijne kerst!

16 december

19 jaar geleden werd ik na een wat moeizame zwangerschap moeder van Vic. Op de verjaardag van mijn moeder! 

Vic is voor het eerst niet thuis met zijn verjaardag en het voelt toch wat vreemd. We overladen hem met  berichtjes en snapchats en hebben een pakje opgestuurd. Hij houdt niet zo van jarig zijn en is bovendien hard aan het studeren. Hij moet nog 3 examens doen en dan komt hij volgende week naar huis. Erg laat, de meeste van zijn vrienden zijn al thuis. 

Ook Ruben heeft examens. Een dagje later dan gepland want dinsdag was een snowday! De tweede al dit jaar en nog voor de wintervakantie. Hij moet nu vrijdag ook nog een examen doen, hij was oorspronkelijk die dag vrij.

De kinderen hebben lekker in hun ouwe klof rondgehangen, die dinsdag. Maxine kreeg nog wel een tijdje een vriendin op bezoek, maar ze was snipverkouden. Overgehouden aan het feit dat hier vrijdagavond 8 meisjes 'sliepen'. Zij heeft ook wat testen deze week en voor wiskunde moet ze een examen doen, dus die heeft wat uitgerust op dinsdag. 

De dag na de sleepover had ze dan ook niet veel te koop.

Het sneeuwde dinsdag de hele dag en vanochtend ging ik er met Mia op uit. Heerlijk was het, zo in het zonnetje. De sneeuw nog grotendeels ongerept. 

Mia kan alleen springend door de sneeuw. Vindt ze niet erg.

En onze kerstboom voor het huis in alle vroegte.

Zo gaan we al aardig richting kerst. Heerlijk een paar weken vrij voor de kinderen. Zij willen graag thuis kerst vieren en daarna gaan we naar Breckenridge met z'n allen.

Thanksgiving

Woensdagavond was het zover: naar het vliegveld om Vic te halen! Het was super hem weer te zien en hij was erg blij weer even thuis te zijn. We aten samen en toen had ie plannen en vertrok. Blij weer te kunnen rijden en blij zijn vrienden weer te zien. 

Steven kwam tegen de middag op Thanksgiving ook thuis en was het kwartet weer even compleet. We kookten, keken naar de football wedstrijden op tv en het ge-ouwehoer tussen de jongens (vooral Ruben en Vic) ging gewoon weer verder. 

Ruben werkt sinds de zomer bij een pizzeria en spaarde voor een auto. En ineens...kocht ie daar een gitaar voor! Wij allang blij, want die auto waar hij voor spaarde zagen we niet zo zitten. Helemaal blij was ie...

Vic zagen we bij vlagen. Er bleven mensen slapen, hij ging bij mensen langs, hij shopte voor snacks om mee terug te nemen en ging uit eten met Abigail. Heerlijk, weer zo'n vol huis.

Steven kwam net uit de nachtdienst en had nog wat moeite met slapen. Het is enorm hard lichamelijk werken en stervenskoud. Hij moet dit waarschijnlijk nog een jaar doen en hopenlijk komt er dan iets anders vrij voor hem. Hij zou ook graag zijn studiekennis gebruiken. Hij ging vrijdag uit met Dana en daarna reed ie terug naar Fort Collins. 

Wij gingen schaatsen met Maxine en Olivia. Warme chocolademelk na. Want het was berekoud. 

Ook ging ze shoppen met vriendinnen:

Het was hier vier dagen een vrieskisttemperatuur met af en toe sneeuw. Daardoor wilde Leen de lampjes buiten niet ophangen. Hij was bang dat zijn handjes eraf zouden vriezen. Watje. 

Vic gaat terug naar Madison voor twee weken school en daarna zijn examens. Over 24 dagen is ie er weer!

Ziek, zwak, misselijk, snotterig, bloederig...

Tja. Hij gaat weer lekker hier. 

Leen gaf een dag over. Ruben en Maxine daarna ook. 

Toen werd Leen verkouden. Ik ook. We snottebakten ons door de dagen. Tot Leen pijn kreeg in zijn oogkas. Fikse sinus infectie. Aan de antibiotica. Ik hoop het te redden zonder. 

Dan kwam Bitty thuis met een klein wondje. Echt ieniemienie. Dus ik schonk er weinig aandacht aan. Twee dagen later was het een grote bloederige wond, lag hij in een hoekje en dronk en at niet meer. Ik kon direct bij de dierenarts terecht. Het bleek een groot abces te zijn. De arts maakte het schoon, gaf hem een antibiotica spuit en pijnstillers en het komt kennelijk helemaal weer goed. Eenmaal thuis ging het al snel wat beter. Hij wilde weer drinken en liep wat rond. Met die grote bloederige wond dus. 

Er zit gewoon een groot gat in z'n koppie!

De foto's zijn van een dag later, hij wilde alweer naar buiten!

Mia is zeer geïnteresseerd.

Snipverkouden zaten wij afgelopen weekend op het sportveld waar Ruben met zijn ultimate frisbee team meedeed aan het State Championship. 

Ze werden derde!

Het was echt heerlijk weer, maar een paar dagen later viel er hier zoveel sneeuw dat de scholen een dag dicht waren. 

Niet blij dat ie moet sneeuwschuiven op z'n vrije dag.

We houden ons een beetje rustig dit weekend. De kinderen hebben wel allerlei plannen. 

En Vic komt woensdagavond thuis! En Steven komt ook langswaaien. Want het is Thanksgiving volgende week! 

Roadtrip naar Wisconsin

Herfstvakantie!

Vanwege mijn reis naar Nederland hadden we het parents' weekend in Madison gemist. Vic zei wel dat het hem niets uitmaakte, maar ik kreeg toch de indruk dat ie thuis een beetje miste. We schoven onze wilde plannen voor de herfstvakantie opzij en besloten naar Madison te gaan. Maxine wilde graag een echte Amerikaanse roadtrip en we besloten te rijden ipv te vliegen. 

Zo konden er ook heel wat boodschappen en andere dingetjes voor Vic mee, die heel blij was dat we zouden komen. 

Eerst moesten we Ruben nog afzetten bij het vliegveld zaterdagochtend. De bofferd ging een week zeilen bij de Florida Keys. 

Maxine had zich met boeken en videos op de achterbank geïnstalleerd en ook Mia ging mee. We hoopten ondanks onze late start in ieder geval in Des Moines te komen en dat lukte ook.

Mia vindt zo'n hotel wel gezellig.

Zondagochtend zaten we alweer vroeg in de auto en zagen door de mist de zon opkomen. Zo mooi! 

Rond de middag kwamen we aan bij Vic. Leen zette ons met tassen en al voor zijn dorm af en ging de auto parkeren. Vic kwam naar beneden en hij zag er goed uit! We sleepten de tassen naar boven en inmiddels stond Leen beneden en gingen we eerst maar eens lunchen. Gelukkig kon dat nog buiten, want om Mia nu direct weer op te sluiten vond ik ook zielig. 

Het was fijn even bij te kletsen. Maxine vertelde in geuren en kleuren wat voor 'idiote' dingen haar ouders gedaan hadden tijdens de autorit waarop Vic reageerde 'yeah, classic mom and dad, still dysfunctional'. Tja. 

Vic liet ons het huis zien waar hij volgend jaar met 4 vrienden gaat wonen en daarna liepen we langs de gebouwen waar hij les heeft. Natuurlijk lopen we ook weer langs Bascom Hill en we wrijven over de voet van Lincoln want dat brengt geluk. 

Langs State Street lopen we naar de Capitol en kijken even binnen. We kopen een ijsje gemaakt van de melk van echte Wisconse koeien en kopen rode sweaters met de universiteitsmascotte de badger (wasbeer). 

We kijken nog even bij het meer, maar inmiddels is de zon erg laag en is Maxine verkleumd. We brengen Mia naar de auto, waar ze direct in slaap valt. De auto staat in de parkeergarage en we doen haar in haar kooi, zodat ze zich veilig voelt. Dat werkt super voor haar. 

Natuurlijk bestellen we als voorafje de cheese curds, specialiteit van Wisconsin. Het zijn gefrituurde stukjes kaas.

Ondertussen komen we veel te weten over Vic's leven hier. Hij lijkt het echt naar zijn zin te hebben hier. Hij heeft besloten niet naar de business school te gaan maar te kiezen voor -waarschijnlijk- statistics en economie. Hij sport vrijwel elke dag en heeft al een paar football wedstrijden in het stadium gezien. De tickets zijn duur en meestal kijken ze met hordes studenten in één van de vele sportsbarretjes. Het eten in de dorm heeft ie na twee maanden al wel gezien, hoewel het best goed is. Zelf koken kan niet in zijn kamer. 

Vic moest nog werken aan een psychologie test en nadat we afscheid hadden genomen reden we naar ons hotel. Moe van het rijden en slenteren door de stad gingen we de rest van de avond bedhangen en tv-kijken.

Maandagochtend dronken we nog even met Vic koffie voordat hij naar zijn wiskundeklas ging. Wij liepen intussen een flink stuk langs het meer. 

Het was nog steeds prachtig herfstweer. We lunchten daarna nog samen en daarna namen we afscheid. Maar nu maar voor een maand, hij komt thuis voor Thanksgiving!

We begonnen met een goed gevoel over hem aan de terugweg. Anderhalf uur naar Dubuque. Maxine wilde even lekker douchen en wij liepen nog even met Mia door dit stadje aan de Mississippi. We aten heerlijk in een Italiaans restaurant en haasten ons daarna terug naar het hotel zodat Maxine naar Dancing with the Stars kon kijken. Haar favo show. 

De volgende dag deden we rustig aan in de ochtend. Het is 14 uur rijden van Madison naar Denver en we hadden al anderhalf uur gedaan. Vandaag wilden we vijf uur rijden met twee - langere - stops. 

Dubuque ligt aan de Mississippi en er zijn ook prachtige huizen op de hoge klif gebouwd. Een rijke bankier had in de vorige eeuw een trammetje gebouwd de klif op zodat hij met paard en wagen niet steeds zo'n omweg hoefde te maken naar zijn huis. Die lift is nu een State Historic Monument. We gingen natuurlijk even omhoog. Steil dat het was! Met boven een schitterend uitzicht over het stadje en de Mississippi.

Hierna was het in de auto voor ruim 2 uur. We namen een kleine detour van de I-80 naar Pella, Iowa, een Nederlandse nederzetting. Het weer was ook Nederlands: de regen kwam met bakken uit de lucht. Maar wat een leuk plaatsje! Allemaal Nederlandse geveltjes om een pleintje, met een Nederlands carillon en mini windmill. Het plensde zo dat Mia weigerde na haar plas nog een stap te verzetten. Het plan om een broodje op het pleintje te eten kon niet doorgaan en we doken the Windmill Cafe in. Daar was het warm en gezellig. We warmden op met soep en een broodje. We shopten in de tweeNederlandse  bakkerijen en stopten nog even bij de Vermeer molen. De tour door het kleine openluchtmuseum van Nederlandse huizen en ambachten kon niet doorgaan, het was geen doen. We keken nog even rond bij het Amsterdam Hotel dat aan een 'Amsterdamse Gracht' was gebouwd. Erg leuk en zeker de moeite waard. Hier hadden we wel langer kunnen rondlopen maar dat zat er nu niet in. 

We reden het dorp dus weer uit en door Leens briljante aanwijzingen reed ik dwars door Des Moines, vlak langs de Capitol. Wat uiteraard niet de bedoeling was, mensen. Geen pretje in slagregens en spitsuur. Leen nam het stuur weer over en even later kon ik hem uitlachen. Vlakbij ons hotel, we waren al van de snelweg af, nam hij de verkeerde weg en reed zo de snelweg weer op. Waah, karma!

We keken gezellig een film die avond en gingen de volgende ochtend weer vroeg op pad. Zeven uur rijden vandaag. 

We wilden een wandeling maken in een historisch windmolenpark, met van die oude, houten windmolens dus, maar er waren er maar 2, dus die wandeling was snel over. Daarna stoppen bij het Archway Monument, een museum over de I-80 heen gebouwd, in Kearny, NE. Leen ging met Mia wandelen en wat telefoontjes doen en ik ging met Maxine naar het museum. Het museum behandelde de enorme uittocht van verschillende groepen mensen - mormonen en goudzoekers o.a.- naar het westen. Het was een gevaarlijke tocht. De I-80, de oudste interstate van Amerika, gaat door 11 staten en is voor een deel  langs deze oude route gebouwd. I-80 gaat van New York naar San Francisco. 

Hierna jakkeren we de laatste uurtjes naar huis. Pff. Lang rijden, maar blij dat we gegaan zijn!

Nederland

Hè lekker, een weekje Nederland!

Leen zette me zaterdag af op het vliegveld en ik landde zondagochtend op Schiphol, in dichte mist. M'n schoonmoeder stond me op te wachten en samen reisden we naar mijn schoonzus. Daar stond het feestvarken, mijn nichtje, al te wachten. Zij werd 17 die dag. Voor het eerst was ik op haar verjaardag. 

Ik maakte weer eens een echte Nederlandse verjaardag mee, met taart, hapjes en bezoek.

De jetlag sloeg toe en ik ging vroeg slapen. De volgende ochtend nog even gezellig bijgekletst en aan het einde van de ochtend vertrok ik richting Groningen. 

Het was een vrolijk weerzien met mijn ouders en mijn zusje en Lynn. Ik ging direct mee om Thijs uit school te halen. Later ging ik nog mee met de activiteiten van de kinderen. Zo leuk om ze weer te zien!

Ik draaide mee met het schema van Linda, heel gewoon dus en daarom leuk. Wel gingen we elke dag wandelen en fietsen in de polder. Prachtige natuurgebieden daar. 

Vrijdag was Linda jarig. Ik was 20 jaar lang niet op haar verjaardag geweest, dus een hele speciale dag.

Met een zware koffer vol boodschappen, tijdschriften, boeken en Sinterklaasmeuk vertrok ik weer naar huis. Superweek gehad!

Dekens en andere dingen

De Amerikanen houden van doneren en vrijwilligerswerk. Er hoeft maar ergens een scheet dwars te zitten, bij wijze van spreken, en er worden door buurtbewoners maaltijden verzorgd. En bij nog erger leed wordt er ook geld ingezameld. Er zijn vele feestjes/bijeenkomsten waar door de gastvrouw gevraagd wordt een donatie mee te nemen voor een goed doel. In plaats van het gebruikelijke bloemetje of doosje bonbons. 

Ook via school wordt vrijwillergswerk aangemoedigd. Maxine zit bij de Campus Crew, een club die assisteert als er dingen te doen zijn op school; denk aan ouderavonden e.d. Ook zit ze bij de National Junior Honor Society. Ook een vrijwilligersgroep, maar met nationale erkenning en hiervoor moet je een bepaald academisch nivo hebben. Op school werd ze geïnstalleerd als lid van NJHS:

Ook zijn we allebei lid van de National Charity League en afgelopen week maakten we dekens voor de patientjes van het Children's Hospital in Denver.

Dan de andere dingen. We gingen een avondje naar Billy Joel en dat was weer gezellig.

Maxine en haar vriendin deden mee aan de FoamGlow 5K race. Voor de race:

Ze moesten door foam rennen en dat licht dan op bij 'black light'. Ze zaten onder de verf, helaas moeilijk te zien op zo'n avondfoto. Een lol dat ze hadden!

Mia had een plekje aan haar staartje waaraan ze voortdurend zat te pielen. Dan maar even zo. Vond ze echt helemaal niet tof.

Met Vic gaat het goed in Madison! Hij is druk met school, de sportschool en nieuwe vrienden ontmoeten. Het gaat allemaal wel lukken volgens hem! We missen hem wel thuis. Ruben is ook vaak weg en soms eten we maar met z'n 3-en....