Familietijd

Vorig jaar was mijn schoonzus hier met haar gezin en dit jaar is mijn eigen zus er met haar gezin.

De dynamiek is heel anders met twee kleine kinderen erbij. 's-Ochtends wakker worden en het geklets van de kinderen horen die al aan hun ontbijtje zitten. Struikelend over auto's de trap af, want de trap is een parkeerplaats. Op tafel staan de vliegtuigen geparkeerd. Om de voordeur te bereiken waden we ons door skibroekjes en -laarsjes, wantjes en sjaals. In de achtertuin staat een sneeuwpop en in de voortuin is een igloo gebouwd. De sleetjes zijn volop in gebruik. 

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Gezelligheid.

Mijn eigen 4 zijn ook allemaal thuis en daar geniet ik van. Lang zal dat niet meer duren, want Steven is druk bezig met de formaliteiten voor zijn baan af te wikkelen. Hij moet o.a. zijn groot rijbewijs - CDL - halen en heeft afgelopen week gestudeerd voor de theorie. Vanochtend deed hij het examen en in één keer geslaagd! Nu moet hij nog minstens 40 rij-uren maken voordat hij het praktijkexamen kan doen. Ook maakt hij van zijn tijd hier gebruik om naar de tandarts te gaan, zijn auto een grote beurt te laten geven en hij zal nog een drug test moeten doen. Hopenlijk kan hij dan ergens in januari aan zijn baan beginnen. Spannend!

Hij bezoekt ook wat high school vrienden en dat doen de andere drie ook - vrienden bezoeken. Er wordt over en weer gelogeerd en op een avond zaten wij dan weer eens met 8 kinderen aan tafel. Gezellig. 

Minder gezellig is dat Mia in deze hectische tijden besloot daar nog een schepje bovenop te doen. Zij is aan de poeperij. Jawel. In de koudste nacht van het jaar (-27, I kid you not) stonden wij om half 2 en om half 5 met haar in de tuin. Vandaag ging het goed en ik hoop op een betere nacht. Het is dat ze zo schattig is...

Nu dan de laatste avond van 2014. Ik pas op Lynn, want de anderen zijn naar een Avalanche wedstrijd. Zij lustte nog wel een koekje ('ik heef honger') en versierde mijn keukenkastjes met slingertjes... Ook heeft zij een kadootje gemaakt voor mij en dat heeft ze op mijn bed gelegd.  Bij het derde Jip en Janneke verhaaltje sukkelde zij in slaap...

Gelukkig 2015!

Kerst 2014

Begin december was oma Wil al aangekomen. Voor de gezelligheid, met als grote afsluiter Steven's afstuderen. 

Ondertussen kregen we een nieuwe open haard. Er ging weer vanalles mis en we hebben nog steeds geen open haard. Wel een gat. Afijn. Misschien deze week. Of de volgende.

Ook waren we met een ander groot project nogal intensief bezig. Daarover later meer...

Halverwege december arriveerden mijn zus, zwager en hun twee kindertjes. Het huis veranderde in een gezellige bende. De kinderen waren verrukt van de sneeuw hier en inmiddels is er nog behoorlijk wat bij gevallen.

Thijs hielp goed mee de oprit sneeuwvrij te maken:

Na Steven's dag reden we naar Breckenridge waar we voor een paar nachten een huis hadden gehuurd. Het sneeuwde als een tierelier, maar de rit door de bergen was goed te doen. De jongens hadden minder geluk. Zij kwamen de volgende dag en stonden 3 uur voor de tunnel te wachten👎. De tunnel werd die nacht afgesloten. 

Afijn, ze waren er en we hadden een paar heerlijke dagen. Leen, Ruben en Steven gingen skiën en Vic ging mee sleeën om zijn knie te sparen. 

Linda, Maxine en ik winkelden in de gezellige winkelstraat van Breckenridge en Linda sloeg souveniers in. Natuurlijk waren er pit stops voor hot chocolate en lunch. De Perdokjes maakten nog een rit in een paardenslee door de sneeuw en in de avond was er Clue...

Kerst bracht de gebruikelijke croissantjes en kadootjes voor iedereen. En 's-middags begon het te sneeuwen. Een witte kerst. Wat wil een mens nog meer. 

We maakten een koude wandeling en de kinderen waren gefascineerd door de kleine visjes die in het ijs vast gevroren waren:

En nu zijn we aan het oppassen. We lijken wel opa en oma zeg. De papa en mama zijn 3 welverdiende dagen weg en de kindjes lieten ze hier achter. We matten ze lekker af deze middag met sleeën en hottubben. Ik kon ze zo in bed laten glijden. Nu maar hopen dat ze tot morgenochtend onder zeil blijven...

Zo zaten we vanavond met 6 kinderen aan tafel en schijnt er morgen nog een vriendin te blijven slapen. Gezellig!

Lynn achter haar toet!

Steven's graduation

Eindelijk was dan de dag dat Steven zou afstuderen! Hij heeft nog heel hard moeten werken het laatste semester, maar haalde uiteindelijk alles met goede cijfers. 

Oma Wil was uit Nederland gekomen en vlak voor graduation day kwam mijn zus aan met man en kinderen.

We vertrokken met z'n allen naar Fort Collins en dronken bij Steven eerst nog wat. En hij mocht zijn kadootjes uitpakken natuurlijk.

Bij Steven thuis:

Daarna lopen naar de Moby Arena en we maakten nog wat foto's voordat Steven zich moest melden.

De kinderen onderweg naar de graduation:

De graduate:

Met z'n allen:

Met Willem en Linda:

Met oma:

Wij lieten Linda en Willem nog even wat van de campus zien en liepen toen ook naar de Moby Arena.

Daar was het al een drukte van belang en na een tijdje zette de band 'Pomp and Circumstance' in en daar kwamen de graduates binnen. Brok in de keel! We waren supertrots!

Er werden speeches gehouden en de dean verklaarde ze tenslotte afgestudeerd. Daarna werden de namen van alle afgestudeerden afgeroepen en namen ze één voor één hun diploma in ontvangst.

Een geweldig moment!

We gingen met z'n allen uit eten in het met kerstlichtjes versierde stadje. 

Steven ging daarna nog uit met vrienden en wij vertrokken weer naar huis. Superdag gehad!

Cancun, Mexico!

Zaten we toch ineens met z'n allen in Cancun!  

Afzien hoor.  We klaagden wat af.

Teveel wind.

Te warm.

De zee was nat.

Het strand was zanderig.

Afijn. We maakten er wat van natuurlijk.

We hingen wat op het strand.

Speelden een partijtje volleybal in het zwembad.

Bezochten één van de zeven wereldwonderen, Chichen Itza.

Gingen naar het park Xcaret, waar we in ondergrondse rivieren dobberden, snorkelden en allerlei dieren zagen.

Eten deden we ook. Jammie.

Zoals ik al zei. Afzien.

Diepvriesweek

Maandagochtend liep ik met Mia in een topje en yogabroek. Een uur later liep de temperatuur razensnel terug en het begon te sneeuwen. De temperatuur was -10. Overdag. Fijn. 

Mia vond dat niet erg:

De poezen moet ik met geweld buiten zetten. Ze houden er namelijk niet van hun kattebak te gebruiken en als ze buiten niet hun 'business' doen vind ik dat gezellig terug in huis. Ik had even niet opgelet, dacht dat beide poezen buiten waren geweest, en vond een grote plas in mijn bed. Ik was so not amused, mensen!

Tijd dus om deze week allerlei binnenklussen te doen. Zo zocht ik oa uit welke foto's van Vic ik wilde bestellen. Bijna elke high school senior doet aan het begin van het schooljaar een fotoshoot en één daarvan komt in het jaarboek van school. Dit vind ik één van de leuksten:

Leen en Maxine renden op zaterdagochtend, bij -8  (wat een bikkels!), de Pumpkin Pie 5K.  Mia en ik moedigden aan. 

De beloofde pumpkin taart na afloop was bevroren, haha, en we gingen dus maar gauw weer op huis aan. Ze vond het erg leuk, ondanks de kou, en wil zich vaker opgeven. 

Ondertussen bleef het maar sneeuwen. Vandaag dan eindelijk weer zon en temperaturen rond het vriespunt. En ja, dan ziet alles er toch wel schitterend uit!

Sportief weekend

Vic's herfst ijshockey team ging het laatste weekend in. Ze waren tweede geplaatst in de staat en speelden vrijdagavond tegen de nummer drie en wonnen dat. 

Zaterdagmiddag dan de finale. Na drie periods 1-1. Dan gaat de wedstrijd in OT, overtime, met 'sudden death'. Het andere team scoorde eerst...tja. Jammer.

Ruben, ondertussen, was in Broomfield, en was die ochtend al om half zeven vertrokken. Hij speelde het hele weekend wedstrijden. Ook daar gingen we kijken. Het was heerlijk weer en we genoten van de warmte.

Leen en Maxine gaan volgende week de Pumpkin 5K rennen en zijn druk aan het trainen:

En ik? Ik doe lekker relaxt aan yoga, heerlijk!

En nog een staartje herfstvakantie

Op dinsdagochtend besloot ik toch de dokter maar eens te bellen. Elke avond kwam de uitslag weer opzetten en nam ze de pillen en smeerde ze zich in. Hmmm, duurde wel erg lang.

Natuurlijk besloot mijn (voor mij) fonkelnieuwe auto die dag niet te starten. Wat nou weer? Dan maar met mijn oude/Ruben's auto.

De dokter vond het opzwellen van haar mond en tong helemaal niet jofel en schreef een recept voor een dubbele epipen. Dat is een apparaatje waarmee je jezelf injecteert als je geen/moeilijk adem kunt halen. Dame sloeg gelijk op tilt. Het is niet bepaald een klein naaldje namelijk. Ja, nee, dat deed ze toch echt niet, dat was haar te pijnlijk. Death is worse, zei de dokter laconiek. En ze was stil.

Er zat een oefenpen bij de twee echte en daar heeft ze de hele dag mee geoefend. De dokter vermoedde en hoopte dat de allergische reactie door een virus kwam. Inderdaad was het na 7 dagen over. 

Pfff. 

Woensdagochtend startte m'n auto na veel aanmoediging wel en reed ik Vic en een teammate naar het vliegveld. Ik zette ze af bij Arrivals. Eh...mom...we need Departures, zei Vic. Shit. Het was ook nog absurd vroeg. Ik riep vrolijk dat ze dan zelf maar even met de roltrap een verdiepinkje hoger moesten gaan en daar gingen ze, zeulend met koffer, hockeybag en sticks. Afijn, ze haalden het.

Ruben kwam 's-avonds weer thuis van zijn trip naar Moab. Jaloers was ik! Super weer, schitterende natuur en hij had veel lol gehad met zijn vrienden.

Donderdagavond nam ik de trein naar de binnenstad. Leen kwam terug uit Nederland en we zouden uit eten gaan met een studiegenoot van hem, zijn familie en met de vroegere professor van de mannen, die ze al meer dan 20 jaar niet meer hadden gezien.

Het werd een erg gezellige tijd, we vonden het erg leuk elkaar weer te zien. Erik en Gies hadden hun twee jonge kinderen bij zich en die vielen daar gewoon op de bank in slaap. 

Ik reed naar huis want het werd laat en Leen viel om van de slaap.

Vrijdag was Halloween! Leen ging werken, maar kwam vroeg thuis. Ook hij kreeg de auto niet gestart. Nu had ik daar een paar weken geleden bij het tanken een lagere benzinesoort ingemikt dan op het dopje stond. Ik dacht, mwah, maakt toch allemaal niet veel uit? Kennelijk wel dus. Hij staat nu bij de garage. Nah, voel me wel behoorlijk blond zeg.

Maxine gooide de epipen in haar trick-or-treat bag en ging erop uit. Tja, dat is nu het nieuwe normaal. Ook Ruben ging iets leuks doen met vrienden. 

Erik en Gies kwamen in de loop van zaterdag gezellig langs en bleven logeren. Maxine haalde haar poppen en Littlest Pet S.hop weer tevoorschijn en Ruben sjouwde de doos met auto's naar boven. Leuk hoor, weer van die kleintjes in huis.

We maakten zondagochtend nog een wandeling voordat ze weer naar Houston vertrokken, Vic kwam thuis uit Chicago en vertrok naar Abigail en we gingen vervolgens met z'n allen naar de Avs kijken. Die alweer verloren. Ach, het was gezellig.

Warm-up voor de wedstrijd. 

Herfstvakantie

Yeah, eindelijk herfstvakantie!

Geen gezamenlijke trip deze keer, de mannen gaan alledrie een andere kant op en de dames blijven thuis.

Leen vertrok vrijdagochtend naar Nederland. Hij heeft een conferentie in Amsterdam en plakte natuurlijk het weekend eraan vast. Hij bracht de zaterdag door met zijn moeder en het gezin van zijn zus en kon zondag aanwezig zijn bij de derde verjaardag van nichtje Lynn! Heel speciaal.

Zaterdagochtend vertrok Ruben naar Utah. Fietsen en wandelen en weet ik wat meer in de nationale parken daar. Met de boy scouts. Hij messaged mij alleen maar adembenemende plaatjes. 

Jaloers!

Woensdag komt ie terug en op die dag vertrekt Vic naar Chicago. Hockey training camp en een paar wedstrijden in het weekend. Ook nu is er iedere dag een wedstrijd of training. Verder brengt hij veel tijd door met Abigail en andere vrienden. En dan zijn er de college aanmeldingen. Hij wil zich voor 1 november aanmelden en werkt hard aan de online formulieren. De essays (opstellen) die hij mee moet sturen heeft hij al aan zijn Engelse leraar laten lezen, maar hij schaaft er nog steeds aan. Vandaag heeft hij twee aanmeldingen opgestuurd en morgen dan nog twee. Spannend!

Maxine zou een hoop leuke dingen gaan doen thuis, maar dat liep anders. Ze kreeg zaterdag een erge allergische reactie, waarop weten we niet. Het begon met wat jeukerige rode plekjes en toen begon ineens haar lip op te zwellen. Binnen een uur had ze twee enorm dikke lippen en ook haar tong werd dik. Ik gaf haar een dubbele dosis antihistamine en smeerde de jeukplekken in met anti itch zalf. 

Haar tong zakte gelukkig snel af toen, maar ik durfde haar niet alleen te laten 's-nachts en ze sliep bij mij in bed. De volgende ochtend was de jeuk weg en de lippen zakten in de loop van de dag af. In de avond had ze weer veel jeuk, maar haar mond was ok gelukkig. We herhaalden het scenario van de vorige avond en weer was het de volgende dag 'over'. 

Overdag voelt ze zich goed genoeg om toch wat leuks te ondernemen en vandaag maakte ze haar outfit voor Halloween klaar. 

Voor Mia kocht ze een tutu:

Zelf vindt ze het niet zo geweldig, maar het staat haar beeldig toch?

Broncos tailgate party

De Broncos zijn Denver's football team. En ze doen het supergoed. Vorig jaar speelden ze al in de Superbowl (nationaal kampioenschap) en hopenlijk lukt dat ook dit jaar weer. 

De Amerikanen houden erg van sport. Om zelf te doen, maar ook om te kijken. Het is niet alleen de game, er is zoveel meer omheen. Er zijn t-shirts, oorwarmers, autovlaggetjes, sweaters, mutsen en weet ik wat niet te koop in de kleuren van het favoriete team. Op game day kleurt de stad en omgeving hier oranje/blauw. 

Vandaag was er nog iets speciaals: Peyton Manning kon een record breken. Nu heeft dat allemaal niet zo mijn interesse, maar je moet wel onder een steen leven om dit niet te weten.

Zoals ik al zei, gaat het niet alleen om de game. Behalve van sport houden de mensen hier ook van eten en spelletjes. Combineer dat en je hebt de tailgate party. Mensen gaan al uren vantevoren naar het stadion, parkeren daar en dan....gooien ze de achterbak van de auto open. Wat daar niet allemaal uitkomt! Er wordt een kleed, stoelen, een tafel en een partytent neergezet. De bbq gaat aan, spelletjes worden neergezet en de tv ( ja echt!) wordt in de achterbak ( tail gate) van de auto opgezet. Want soms hebben ze niet eens tickets voor de wedstrijd. 

Eén keer per seizoen geeft Leen's bedrijf een tail gate party voor alle werknemers en hun gezinnen en voor klanten. Wij gingen ook met z'n allen, zelfs Steven kwam. Het was gezellig bijkletsen met z'n zessen en met oude bekenden. De jongens speelden zelfs het klassieke tailgate spel:

Ze lieten zich de bbq goed smaken.

Steven had ook nog geen lunch gehad:

Leen had tickets voor het stadion waar hij met klanten naar de wedstrijd ging kijken. De jongens wilden liever met vrienden de wedstrijd bekijken in plaats van op de grote tv-schermen die overal hingen, dus wij namen de lightrail terug naar huis. 

Inmiddels geniet Leen van een superwedstrijd. Peyton Manning heeft geschiedenis geschreven en de Broncos winnen!