Stilletjes hoor, zo'n weekend. Ik had van te voren bedacht wat ik allemaal wilde doen (veeeel lezen, veel tukjes doen) en dat is ook wel gelukt, maar het wat toch wel erg stil allemaal. Gelukkig was Vic er nog. Mijn introverte kind zegt dan wel niet zo veel, het is toch het idee dat er nog iemand in huis is. Hij wilde graag elke dag eten ophalen en informeerde halverwege de middag al waar we dat zouden doen. Onder mijn aanmoediging studeerde hij eens wat, hoewel dat tussen de hockeywedstrijden door moest. Daar ging hij eens goed voor zitten, liefst met een bord eten op schoot, en leefde zich helemaal in.
Maandagavond haalde ik Leen en Maxine weer op die het super hadden gehad.
Uit de koffer kwamen allerlei Nederlandse heerlijkheden en stapels tijdschriften. Ik kan weer even vooruit.
Woensdagavond kwamen Ruben en oma Wil bijna tegelijk aan in Denver. Ruben's vlucht was behoorlijk vertraagd, wat ons goed uitkwam, want zo kon Leen ze allebei in een keer meenemen. Ruben's keelpijn was over, hij was verkouden geworden. Hij had het heel erg leuk gehad en liet alle geijkte foto's zien: Witte Huis, Lincoln, Jefferson, allerlei musea, Vietnam memorial, Korean memorial, changing of the guards in Arlington, wat hij zeer indrukwekkend vond. Ook waren ze nog een dag in Philadelphia geweest en hij had daar o.a. de Liberty Bell gezien en de kamer waarin de Declaration of Independence destijds werd getekend.
Hij had de volgende dag een drukke dag. Het was zijn laatste normale schooldag en na school was er de award ceremonie en 's-avonds Court of Honor van de Boy Scouts. Vorige week kregen we een brief thuis waarin stond dat hij een award zou krijgen van school. Waarvoor stond er niet bij. Wij dus naar de high school en daar zat het theater al helemaal vol. De Amerikanen zijn dol op awards en hoewel niet iedereen er een krijgt, schat ik toch dat de helft er wel een (of meerdere krijgt). Afijn, we maken weer grapjes over waarvoor hij toch een award zou kunnen krijgen en hij zegt lachend: nou, misschien wel 'most fashionably dressed', haha.
Afijn, hij kreeg er 4! Super dus.
Gauw naar huis, want hij moest door naar Boy Scouts en Leen en ik gingen uit eten met zijn collega's. Dat was weer zo gezellig dat we uiteindelijk, zeer vriendelijk, verzocht werden het restaurant te verlaten, want het ging dicht.
Vic zit inmiddels midden in zijn finals, weet precies wat voor cijfer hij moet halen en doet het minimale. Komt allemaal goed. Ik moet me niet zo druk maken, adviseert hij mij.
Zo, zeg. Wat kwamen er enthousiaste verhalen uit Nederland! Op dit moment hangen Leen en Maxine alweer ergens boven de oceaan, op weg naar huis...
Woensdag vertrokken ze met enorme vertraging (onweer in Chicago), maar haalden nog net de aansluiting. Gelukkig maar, want ze hadden een leuke dag gepland met (bijna) alle familie (jammer van Eeke en Hugo, die helaas op school zaten). Daarna ging Maxine met opa en oma mee en ging Leen de volgende dag naar de bruiloft van Karel en Liesbeth! Het was natuurlijk een bijna totaal verregend bezoek, maar ze hebben toch nog best veel gewandeld, zeehondjes gezien, koffie gedronken, Hema en andere winkels aangedaan en gewoon lekker genoten van de familie. Iedereen enorm bedankt voor de verwennerij van Maxine, ik ben benieuwd wat er allemaal uit de koffers komt....haha.
Hier was het toch raar stilletjes, de jongens al om half 8 de deur uit en dan dacht ik: ok, wat nu.... Afijn, ik heb me vermaakt natuurlijk (lekker bijgelezen, middagdutje gedaan, filmpje gekeken, foto's geplakt....heerlijk hoor). Gelukkig heb ik de beesten nog. Mia is nogal 'needy' en Jake stond vanochtend om kwart over zes al miauwend naast mijn bed....brokjes waren op....
Vrijdagmiddag nog een graduation feestje van de zoon van een vriendin. Gezellig bijgekletst met allerlei vrienden en kennissen. Ruben ging ondertussen zwemmen in het reservoir en dat was misschien toch niet zo'n goed idee, want de volgende ochtend klaagde hij over keelpijn.
Jammer dan, want dat was de ochtend dat hij om 6 uur op school moest zijn om naar Washington DC te gaan. Hem dus afgezet bij school en een paar uur later texte hij al: did you put some Advil in my bag?
O jee. Hij had dus echt keelpijn en heeft 's-avonds in het hotel nog meer pillen gekocht. Nog even gebeld over hoeveel pillen hij mocht nemen (6? Noooo, 2 is enough, every 6 hours or so....Oh, I thought maybe 4 or so...Mijn hemel, waar zijn die chaperones?). Dodelijk vermoeiende gesprekjes zijn dat. En ik had natuurlijk niemand waar ik thuis tegen aan kon kletsen. Ja. Vic. Dat gaat ongeveer zo:
Ik, zorgelijk,: ....mmm, hoop dat ie ok is....maak me wel zorgen... hoe moet dat nou morgen, als ie zoveel moet lopen...(pruttel, pruttel) ... en weinig slaap natuurlijk...
Vic (zucht): Mom! He's fiiiiiiine....(nog een zucht).
Volgende dag weer een text van Ruben: of hij een zonnebril kon kopen....Verder niks gehoord over keelpijn. Zal wel gaan dan toch?
Vic gaat ondertussen zijn eigen gang. Gaat naar de sportschool. Gaat naar een vriend. Werkt aan zijn huiswerk (examens volgende week). Kijkt t.v. Wil om 3 uur al een discussie over wat we gaan eten, 's-avonds. Gezellig, die Vic.
Vandaag maar even wat opruimen...Komen ze tenminste in een opgeruimd huis. En morgenochtend ontbijtkoek en een roggebroodje met kaas! Jammie.
De laatste, drukke, schoolweken zijn aangebroken. De laatste testen, field trips, uitvoeringen van allerlei clubjes, field day... noem maar op. Maxine heeft maandag en dinsdag haar allerlaatste testen op school en Ruben moet de hele week nog. Dan zijn ze, academisch gezien, klaar met school. Iets eerder dan andere kinderen, want Maxine vertrekt woensdag naar Nederland (de bofbips) en Ruben gaat zaterdag naar Washington DC (ook een bofkont dus). Ik blijf thuis om op Vic te passen (haha) en er voor te zorgen dat ie aan de studie gaat. Hij moet nog twee en een halve week met examens aan het einde daarvan.
Na het drukke hockeyweekend van vorige week, gingen we gewoon druk verder. Maxine had extra repetities van koor en de uitvoering was dinsdagavond. Ze zongen een aantal liedjes uit musicals (Annie, Cats), een liedje uit The Hobbit en The Cup Song! Wie niet weet wat dat is, moet maar even googlen, haha.
Foto's maken ging moeilijk, maar hier eentje na afloop (en nee hoor, het regende niet...):
Het weer is hier van winter omgeslagen naar zomer (met een weekje lente ertussen). Het is warm, met regenbuien in de namiddag.
Ruben had woensdag zijn allereerste gitaarles, waar hij al tijden (jaaaaren, zegt hij zelf) naar uitgekeken had. Hij heeft altijd klarinet gespeeld, maar wilde dolgraag gitaarles. Leen vindt alles goed wat met muziek te maken heeft, dus vandaar.
Donderdag vloog Leen een dagje op en neer naar Oklahoma City, voor een vergadering, en 's-avonds had Vic zijn hockey banquet. Een avond, met dinner, waar de drie Creek hockey teams bijeenkomen, ze prijzen uitgereikt krijgen en foto's worden vertoond. Vic kreeg een badge voor zijn hat trick (3 goals in 1 game) en eentje voor gamemaker (winnende goal scoren). Nog een hockey puck erbij waarop staat dat ze kampioen zijn en die meuk kan op de trofeeplank in zijn kamer.
Ondertussen waren Pien en Ruben woensdag allebei op een fieldtrip in Denver geweest, ging Pien donderdagochtend naar Campus Middle voor een rondleiding daar en had ze vrijdag de hele dag field day. Je kan het maar druk hebben. Het was een bloedhete fieldday dit jaar.
's-Avonds hadden we, met collega's van Leen, tickets voor de Rockies vs. de Giants (San Francisco). We namen een vriendin van Maxine mee en de dames hebben zich prima vermaakt. Het was zo warm dat we om 10 uur 's-avonds nog in t-shirt buiten zaten!
Om 11 uur waren we pas weer thuis, plukten Ruben nog bij een vriend vandaan en gingen weer eens te laat naar bed.
Vandaag is Maxine alweer bij haar ballet rehearsal en doet Ruben een boy scout activiteit. Vanmiddag zal hij naar taekwondo gaan, want hij is gevraagd om 6 maanden eerder op te gaan voor zijn 2nd degree black belt, dus na de zomer gaan we weer het intensieve traject in...hij zal in feb. 2014 testen!
Steven is inmiddels officieel een college senior geworden, zijn laatste examen was woensdag. Hij begint maandag al aan zijn summer school. Hij wil volgend semester een vak nemen, waarvoor hij een prerequisite (voorkennis) moet hebben en dat had hij niet. Hij neemt deze klas in de zomer en werkt daarbij in twee campus cafetaria. Op die manier kan hij de benzine voor zijn truck betalen, want de heren zijn dol op off-roading en nemen hun trucks vaak in het weekend mee de bergen in.
Het is 's-avonds weer heerlijk in de tuin, en als Maxine van dance thuiskomt, gaat ze gewoon nog even verder:
Vic hockeyt bij twee teams. Aansluitend, voor het grootste gedeelte, er is maar enkele weken overlap.
Vanaf september tot en met eind maart speelt hij voor een regioteam. Er zijn try-outs, waarbij de beoordelende coaches een voor een een speler kunnen 'nemen'. Zo wordt geprobeerd gebalanceerde teams te krijgen. Een aantal goede spelers, een aantal middelmatige en de jongen die net leert schaatsen, haha. Want iedereen wordt aangenomen. Je wordt geacht te kunnen schaatsen, dat wel.
Onze regio, Arapahoe, heeft een goede (hockey)reputatie en zo spelen ook jongens van 'verderweg' mee in onze regio.
Er zijn 1 tot 2 trainingen per week en een wedstrijd in het weekend. Gewoon, gezellig. Low-key.
In maart zijn de try-outs voor het Creek hockey team. Cherry Creek is de high school waar Vic naar toe gaat. De school heeft een Varsity team (hoogste), in principe voor de seniors aangevuld met goede juniors, indien nodig. Daarnaast heeft de school nog twee junior varsity teams, I en II (of Red en Blue, whatever..). Vorig jaar zat Vic in JVII (de meeste freshmen -eerste jaars - zitten daarin). Dit jaar dus JVI. In dit team zitten dan ook alleen jongens die naar Cherry Creek gaan (op een enkele uitzondering na... sommige scholen hebben geen hockeyteam en mogen - indien goed genoeg - hier mee spelen).
Het gaat er hard aan toe in deze teams. Hier geen voorzichtigheid meer. Er wordt volop gecheckt (hard tegen iemand aanschaatsen, bij voorkeur de ander tegen het glas aan knallen). Er zijn 2 tot 3 trainingen per week met een wedstrijd in het weekend.
Ze wonnen elke wedstrijd in het reguliere seizoen. Ze gingen de playoffs in als hoogst genoteerde team. Een beetje arrogant, dat waren ze wel. Tuurlijk, dit zouden ze wel even winnen, kat in bakkie.
Ze beginnen elke wedstrijd met een 'huddle' bij de goal. Zo ziet dat eruit:
Eerste wedstrijd, woensdagavond, was inderdaad een makkie. Toen kwam de donderdagavond. Het ging moeizaam, maar ze stonden voor. En toen kwam die 7 minuten penalty....Dat betekent met 4 spelers tegen de 5 van het andere team. Een penalty van 2 min. is al moeilijk op te vangen, maar goed te doen. Zeven minuten is teveel. Ze kwamen achter. Kort daarop kregen ze nog een penalty aan hun broek. Afijn. Het was zeer pijnlijk allemaal, de laatste 10 minuten.
Ze herpakten zich de volgende avond en wonnen. De volgende avond moesten ze opnieuw tegen het team waarvan ze twee avonden geleden verloren hadden. Ze moesten winnen, anders lagen ze eruit. Ze speelden fantastisch. Alles klopte, ze maakten (bijna) geen penalties, de verdediging was solide en ze wonnen met gemak.
Zo waren ze dus kampioen van zuid-Colorado en moesten de volgende dag om de staatstitel spelen tegen de kampioen van noord-Colorado.
We reden dus op moederdag naar Boulder Valley, tegen de bergen aan. Dropten Vic af en gingen met z'n vieren snel even wat eten (toch nog uit eten voor moederdag, haha). Ik kreeg bij de ingang nog een bloemetje, net als alle andere moeders, toch leuk.
We wensten Vic en zijn team geluk, Leen ging in de penalty box staan en Pien, Ruben en ik zaten met gekruiste vingers op de tribune. Beide teams kwamen op het ijs, stelden zich op in twee rijen en iedereen ging staan voor het volkslied. Vind ik altijd weer een mooi moment.
Ze waren het betere team, maar er waren weinig goals. Het bleef spannend, tot het met 2 min. te spelen 3-1 voor Creek werd. Toen was het gebeurd.
Vic, als aanvoerder (captain, vandaar de C op zijn shirt), mocht de beker in ontvangst nemen. Zo leuk om te zien! Hij kuste de beker en gaf hem door aan zijn team.
Toch wel een heel erg leuk moederdagkado!
Na de drukke Shakespeare week ging Maxine direct zaterdagochtend door naar Nuvo, de grote dance convention. Zaterdagochtend begon met het laatste stukje competitie en ze moest 2x dansen. Daarna conventie tot 9 uur 's-avonds. En de volgende dag vroeg weer op en weer de hele dag dansen. Zondagmiddag tenslotte huiswerk voor haar, we proberen altijd wat vooruit te werken, omdat ze door de week zo weinig tijd heeft.
Ik bracht de maandag ook weer op school door; alle decoraties voor Shakespeare moesten weer afgebroken en opgeruimd worden voor volgend jaar.
De weersvooruitzichten voor woensdag voorspelden sneeuw! En inderdaad begon het dinsdagnacht te sneeuwen en dat hield de hele woensdag aan. Op de straat en het terras bleef het niet liggen, maar in de tuin wel. Aan het einde van de dag was er een kleine 20cm gevallen. Op 1 mei! En we braken het nachtelijk koude record voor de nacht van 1 op 2 mei. Nah, lekker dan. De sneeuw was binnen 2 dagen weer weg, maar het blijft aan de koude kant, toch nog steeds zo'n 14 graden, met zonnetje.
Maxine had dit weekend haar laatste competitie van het seizoen: Onstage New York. Dus repeteerde ze weer extra deze week. Gelukkig was ze vrijdag vrij van school (rapportvergaderingen) en had de hele dag een vriendin te spelen. Alleen 's-avonds moest ze naar de dansschool, voor haar solo.
Vic moest wel gewoon naar school en Ruben ging met vrienden naar de nieuwe film van Ironman.
Zaterdag vroeg op en op weg naar Federal Heights, iets ten noorden van Denver. We waren niet al te vroeg en de Garmin roept vrolijk: 'you are here' terwijl we middenin een woonwijk zitten. Hmm. Zeker niets wat lijkt op The Performing Arts Centre. Leen gebeld en die loodst me er vakkundig heen. Beetje onduidelijke situatie, maar afijn. We zijn er en Maxine's groep staat al klaar. Gauw kleedt ze zich om, warmt op, lipstick nog op en daar gaan ze weer.
Hier staat ze klaar back stage, voor haar solo. Beetje slechte foto, ik stond wat ver weg:
Vanwege haar leeftijd zit ze bij de mini's, maar ze danst ook met een oudere groep mee. Vandaar dat ze zowel s'-ochtends en 's-middags met de mini's danst en 's-avonds met de pre-teens. Helaas zitten er een aantal uren tussen en ik heb geen zin zolang te blijven. Zelf wil ze wel erg graag blijven (er is ook een award show die ze niet wil missen) en we spreken af dat ik naar huis ga en dat Leen later die middag komt om haar andere dansen te zien.
Zo ben ik een paar uur thuis in de middag. Dan vertrekt Leen naar Maxine en ga ik de hockeywedstrijd van Vic bekijken. Ze doen het heel erg goed en winnen ook deze wedstrijd weer (met 14-0). Volgende week beginnen de playoffs en ze zijn het hoogste team. Wellicht dus een kampioenschapswedstrijd. Op moederdag. Ach, waarom niet.
Inmiddels is het 7 uur en ik haal maar even snel wat te eten op. Ruben belde dat hij 2 vrienden thuis had, die ook blijven slapen en zoveel eten heb ik niet in huis. Chipotle it is. Lekker.
Leen en Maxine zitten ondertussen bij MacDonalds, haar keuze voor dinner, tussen 2 dance routines in. Pas om half 11 zijn ze weer thuis. Maar het was de moeite waard: ze is beladen met prijzen en certificaten. Een platinum trofee voor haar solo, en ook een certificaat voor 'advanced technical difficulties' of iets dergelijks, voor haar solo. Ook voor de andere routines scoorde ze hoog. Zelf vond ze dat het maar matig was gegaan. Een meisje heeft haar voet gebroken en een ander meisje is weg en zo missen ze dus ineens 2 meisjes en moet de boel omgegooid worden. Vorige week nog. Hier en daar misten de dames dus wel eens een stap en ook was er een 'wardrobe malfunction', haha.
Vandaag dus rustig aan. Er moet vooral huiswerk gemaakt worden en ze loopt wat achter met 2 boeken die binnenkort uit moeten. Lezen dus. Ruben en Vic maken ook huiswerk en zo bereiden we ons weer voor op de nieuwe week.
