Lente in Denver!

We hadden een paar heerlijk warme dagen en dan gaat het hard met de natuur ( hoewel het mij niet hard genoeg kan gaan):

Ruben was de hele week niet fit en vanaf woensdag ging het echt niet meer. Hij bleef thuis van school met hoge koorts en leek wel een zielig vogeltje. De dokter deed testen en constateerde een 'nasty virus', niets aan te doen dus. 

Deze laatste week voor de voorjaarsvakantie staat bol met testen en hij maakte zich dan ook nogal druk over hoe dit allemaal moest. Op donderdag besloot hij dat hij zich goed genoeg voelde voor twee testen en op vrijdag deed hij er nog twee. Hij baalt wel, want hij moest er eigenlijk nog twee maken en die zal hij nu in de vakantie moeten leren. Maar het is niet anders. 

Zaterdag waagde hij zich weer even buiten:

Het was gewoon zomer buiten! Vic ging ook in het zonnetje:

De dame bruinde alvast wat voor en speelde met papa:

National High School Ice Hockey Championships, Omaha, NE

Vic's high school ice hockey team werd in de herfst kampioen van Colorado. Dat leverde ze een plaats op bij de nationale kampioenschappen in Omaha, Nebraska. Of all places. 

Daarom ging Leen mee. Was het in Miami geweest ofzo, ik noem maar een warme plaats...dan!

Is nog een heel gedoe, dat vliegen met hockey sticks. Het lijken Vic's babies wel...zorgvuldig worden ze ingepakt voor de reis:

En off they go:

Bij de eerste wedstrijd werden ze behoorlijk ingemaakt, 9-2. Tegen de uiteindelijke winnaar, bleek later.   Dit betekende ook dat ze nu niet meer eerste in hun poule konden worden en dus vervroegde Leen hun terugvlucht. 

De tweede wedstrijd verloren ze in shoot-out. Dat was zuur, want deze wedstrijd verloren ze door een fout van de scheidsrechter. Dat werd naderhand ook toegegeven. De scheids werd geschorst, maar de uitslag kan nooit worden teruggedraaid. 

De derde wedstrijd wonnen ze gemakkelijk. 

Afijn, zaterdagochtend waren ze weer thuis. Jammer, maar wel een hele leuke ervaring rijker. En Vic had het natuurlijk geweldig leuk gehad, met zijn team in het hotel, vol met andere ice hockeyers. Hij had zelfs de Stanley Cup in het echie gezien!

Hij was dan ook behoorlijk moe bij aankomst in Denver, hihi.

Ultimate frisbee en Fort Collins

Ruben heeft zich aangemeld bij het ultimate frisbee team van de high school. Ja, echt, dat is een sport! Met een heus team! Het is heel veel rennen en er komt nog best wat techniek bij kijken. Na een paar weken trainen was daar dan de eerste wedstrijd. 

Zie hem rennen!

Wat een worp!

Afijn, ze wonnen en het was heerlijk weer buiten. Mia deed zich tegoed aan ganzenpoep en een sigarettenpeuk (die heb ik snel uit haar bek gepeuterd, dat leek me niet goed). 

Zaterdag reden we naar Steven. Het plan was daar samen te lunchen en daarna te wandelen in Horsetooth Reservoir. Helaas. We hadden de enige sneeuwdag van de week uitgekozen. Ruben zou rijden en deed dat heel goed. Op een gegeven moment werd het wel erg wit buiten en nam Leen het over. Maar prima gedaan!

We lieten Mia achter bij Will ( die was niet fit en ging niet mee) en liepen in de snoeikoude wind naar Avo's, een gezellig restaurantje. We besloten maar niet te gaan wandelen en Will verzekerde ons dat ons hondekind in slaap was gevallen en we namen dus ruim de tijd.

Maxine begon met een enorme milkshake:

Waar laat ze het?

Steven had een belangrijk tentamen met een goed cijfer gehaald en was daar helemaal blij mee. Hij vond het erg moeilijk maar dit geeft hoop voor de andere twee examens voor dit vak. 

Hij was net terug uit Silverthorn waar hij springbreak had doorgebracht. Het was leuk geweest, maar hij vindt kamperen toch leuker dan in een huis zitten. Hij had lekker geskied, gesleed en gewandeld.

Grote afwezige was Vic, want die moest hockeyen. Natuurlijk.

Bezoek!

Leuk bezoek hadden we vanmiddag! Onze vrienden uit St. Louis kwamen een middag op bezoek. Ruben en Maxine zijn vrijwel meteen bevriend geraakt met Spencer en Dana toen we in Colorado aankwamen en wij konden het met hun ouders ook direct goed vinden. Helaas zijn ze een paar jaar geleden verhuisd, maar hebben nog steeds een huis in Breckenridge. Dit keer dus een kort bezoekje. In de zomer zullen we ze langer zien. 

De dames giechelden vrolijk verder, het maakt ze niet uit dat ze elkaar een paar maanden niet hebben gezien:

De jongens groeien en groeien maar:

Met z'n vieren kunnen ze het ook nog altijd goed vinden:

Gezellig begin van het weekend!

Gezellig skiweekend in Winter Park

We boeken elke winter een appartement in Winter Park om te skien. Het is voor ons maar anderhalf uur rijden, het skiverkeer in het weekend kan echter verschrikkelijk zijn. Ik weiger de laatste jaren dan ook om op één dag heen en weer te gaan. Leen doet dat wel, hoewel meestal op een vrije dag door de week. 

Afijn. Vandaar een appartement dus. Kan mama ook eens mee.

Deze keer hadden we twee nachten in een condo gewonnen. Bij een soort van veiling. 

Wij dus op pad. We vertrokken vrijdagavond pas na het eten, anders zouden we op de I25 al direct in de file komen. Nu was het nog wel druk, maar we reden vlot naar Winter Park.

De condo bleek in het centrum van Winter Park te liggen. Het was wel wat oud, maar was prima voor een weekend. Er zat zelfs een sauna in!

De volgende twee dagen skieden we Winter Park en het aangelegen Mary Jane. Zaterdag was het koud met af en toe een sneeuwbui, lekker om dan op te warmen met warme chocolademelk. Zondag was het stralend zonnig en een stuk warmer.

Ik ski rustig aan, de anderen nemen kleine paadjes door de bossen of doen de moguls en het terrainpark. Staat mama ze aan te moedigen, dat moet ook gebeuren!

Het was een gezellig weekend met de twee jongsten. Vic was helaas thuis gebleven voor hockey en zo kon hij ook mooi voor Mia zorgen.

Ongewenst bezoek en The Frozen Four

Met Maxine gaat het inmiddels een stuk beter.  Ze kan haar kiezen weer min of meer op elkaar krijgen en eet weer normaal. Pijn heeft ze ook niet meer en ook praten gaat weer goed. Het ergste heeft ze gehad!

We hadden ongewenst bezoek deze week! In de tuin! Ja.

Mia, onze waakhond, houdt niet van vreemden in de tuin. Elke vogel, eekhoorn, vreemde poes wordt met luid geblaf verjaagd. Ze is onvervaard. 

Maar soms is er een bezoeker die zich niet zo makkelijk laat wegjagen:

Sterker nog, hert doet een dreigende stap richting Mia en ze weet niet hoe snel ze achteruit moet. De held:

Hmmm, het is een stand-off:

 

Als het hert aanstalten maakt de tuin uit te wandelen, ja dan durft ze wel:

Bitty bemoeit zich er niet zo mee:

Vic ging de laatste week van high school hockey in. Vorig weekend wonnen ze hun wedstrijden en daarmee waren ze bij de laatste vier van de staat. The Frozen Four. 

De semifinal werd vrijdagavond gespeeld tegen de huidige staatskampioen. Dat konden ze niet redden en ze verloren van dat team dat de volgende dag weer staatskampioen werd. Niet slecht gedaan toch en vandaag was het banquet, een dineetje waar de spelers en coaches in het zonnetje worden gezet. Vic kreeg diverse awards en het was een leuke avond. Een beetje emotioneel ook, ze hebben vele uren per week als team doorgebracht en nu is dat over.

Maar de training gaat gewoon door. Vandaag deed hij try-outs voor het spring team en ze gaan hard trainen voor de nationale kampioenschappen eind maart, waarvoor hij een plek heeft gewonnen met zijn fall team.  Voorlopig worden de schaatsen nog niet aan de wilgen gehangen!