Paar daagjes Nederland!

Nou ja zeg, was ik toch zo maar een paar dagen in Nederland!

Ik kon er van te voren hier niets over zeggen, want...het was een verrassing voor mijn ouders! Zij waren vorige week 50 jaar getrouwd en nee, ze zouden vooral geeeeen feest geven. En omdat we volgende week met z'n allen op vakantie zullen gaan, zouden we dus niet ook nog eens naar Nederland op en neer.

Hoor ik een maandje geleden dat ze toch een feestje gaven. Borreltje, dinertje, dat soort gedoe. Ik baalde dat ik er weer eens niet bij kon zijn. Maar Leen riep: gaaaan! Alleen is ook maar ongezellig en Vic wilde ook wel mee en zo boekten we twee tickets om opa en oma te verrassen...

Mijn zus haalde ons af van Schiphol en zo stonden we dan ineens in de keuken van opa en oma. Helemaal blij natuurlijk!

We maakten die middag nog een lekkere wandeling bij de dijk, ons vaste rondje als we daar zijn.

Ik zag voor de eerste keer het nieuwe huis van mijn zus en het was heerlijk de kinderen weer te zien.

Vic was vooral moe en bleef dat de hele tijd. Behoorlijk last van jet lag. Zelf had ik weinig last, had veel te veel te kletsen denk ik.

Zaterdagochtend nog even snel een wat boodschappen doen, boeken kopen en een kroketje eten (of twee, haha) en daarna omkleden voor het feestje.

Daar zag ik (bijna) al mijn nichten en neef weer, met aanhang, mijn tante en vrienden van mijn ouders. Erg gezellig bijgekletst, erg leuk iedereen weer te zien.

We waren net tijdens een hittegolf in Nederland (het was wel een paar dagen boven de 20 graden!) en besloten op zondag naar een waterplas te gaan. Ook daar deed Vic een tukje, tesamen met opa en oma en zijn oom. Zus en tante dachten om de kinderen.

Maandag was het alweer tijd om te gaan. Gelukkig zien we ze over een weekje weer, dus het afscheid was gemakkelijk.

We treinden naar Amersfoort, waar we aten met de schoonfamilie en daar ook bleven slapen.

De volgende ochtend op Schiphol wachtte ons een zeer leuke verrassing: we kregen een upgrade naar business class! Vic had een grijns van oor tot oor en besloot nooit meer anders te willen reizen. We mochten als eerste aan boord en kregen direct champagne of iets anders aangereikt. Ondertussen liet Vic zijn stoel op en neer gaan en voor en achteruit. We konden gestrekt liggen, woehaha. We aten een heerlijk maaltijd en Vic maakte nog gebruik van de dessertwagen: ijs met allerlei toppings.

Helaas moesten we in Washington overstappen en kwamen in het volgende vliegtuig gewoon weer achterin terecht...hoofd tussen de knieen...nou ja.

En nu hebben we weer jet lag. Ik hoorde Vic om 6 uur vanochtend al scharrelen en toen lag ik zelf ook al een uur wakker. Ik ging eraf en vond een zeer wakkere Vic die 'starving' was. En zo zaten we voor half 7 al te ontbijten met z'n twee-en. Beschuit met hagelslag en ontbijtkoek, zalig!