Superleuk weekend in Madison bij Vic

Vrijdagavond vlogen we naar Madison, Wisconsin. Op het laatste moment ging Maxine ook mee, want Ruben ging onverwacht ook het weekend weg. Nu kan ze altijd wel bij een vriendin, maar daar had ze voor het hele weekend niet zo'n zin in. Leen stond zijn eerste klas ticket aan haar af, de bofbips, en zo vloog ze voor het eerst eerste klas. Ze bracht de vlucht grotendeels slapend door, maar goed, toch leuk.

Met tijdverschil van een uur kwamen we rond middernacht in het hotel aan en gingen direct naar bed.

In Madison is het een uur later en we hadden om 8 uur bij Vic afgesproken. Dus ook op haar uitslaapdag moest ze er vroeg uit. We hadden weer 2 enorme hockeytassen vol met zooi bij ons en Maxine droeg zijn hockeysticks. Vic kwam ons al tegemoet en het was een blij weerzien. 

We bekeken even zijn huis en kamer en gingen toen lekker buiten ontbijten bij een heerlijk restaurant. 

We kletsten bij en liepen toen terug naar zijn huis. Daar was de tailgate al in volle gang. Om 9 uur 's-ochtends werd er al gebarbequed en vooral gedronken!

Wij hadden tickets voor de homegame van het college football team. Het was een 'parents game' wat betekent dat er heel veel ouders van studenten aanwezig waren. We maakten kennis met de ouders van Vic's huisgenoten, deden spelletjes en dronken ook maar gewoon mee. 

Maxine ging terug naar het hotel, voor haar hadden we geen ticket meer kunnen krijgen op het laatste moment. Ze vond het niet erg en ging tv kijken op de kamer. Wij liepen met een zee van mensen, allemaal gekleed in het rood, naar Camp Randall, het stadion. 

Er kunnen 80.000 mensen in het stadion en het zat vol! We zaten niet ver van het veld en hadden goed zicht op het studentenvak (waar Vic normaal zit), de marching band, de cheerleaders en Bucky, de mascotte van de universiteit. Er zijn genoeg dingen om naar te kijken behalve de wedstrijd.

Zo leuk om eens mee te maken!

De marching band.

De wedstrijd duurde een uur of drie (gewonnen!) en we haalden daarna Maxine op bij het hotel en gingen als hele late lunch pizza eten. Daarna nog even shoppen in de grote universiteitswinkel en even aan het meer zitten. 

Wij gingen even terug naar het hotel waar Vic de laatste spullen mee naar zijn huis nam. Wij gingen douchen want de luchtvochtigheid in Madison is heel veel hoger dan in Denver en we hadden enorm gezweet in het hete stadion. 

Door de late lunch hadden we niet heel veel honger en Vic wilde graag een simpele hot dog eten op Union Terrace, aan het meer.

Daar was het heel gezellig, met nog heel veel mensen en muziek. Laat werd het niet, we waren allemaal moe.

We sliepen een beetje uit, maar om 8 uur hadden Leen en ik het wel gezien en wilden erop uit. Sinds Maxine zo vroeg moet beginnen op high school wil ze in het weekend uitslapen en in bed liggen. Zij wilde dus niet mee.

Wij haalden eerst koffie, thee en een broodje en aten dat aan het meer op.

We wilden eigenlijk een kano huren, maar dat kon zo vroeg nog niet. We liepen langs het meer, even langs Abe Lincoln op Bascom Hill en door State Street via het Capitool weer naar het hotel. Vic was inmiddels klaar om te brunchen en wilde naar P.otbelly, een broodjeszaak. 

Na het broodje gingen we naar de supermarkt om eens flink boodschappen voor het jong in te slaan. Hij heeft geen auto of fiets en moet de boodschappen lopend naar zijn huis dragen, ongeveer anderhalve kilometer. Nu met zijn vieren konden we flink meer in 1 keer meenemen. Plus: papa betaalde!

We namen weer afscheid, nu zien we hem pas eind november weer, met Thanksgiving. Dit weekend was fijn!

Union Terrace, met de bekende stoeltjes.

Leen heeft nog wat moeite met een selfie maken;)

En ik had alleen een rode trui, en dat was véél te heet.