Gelukkig was Maxine de halve week onder de pannen. Zij ging deze week naar een pretpark, op een andere dag met een andere vriendin naar een waterpretpark en hielp al een dag mee op school die volgende week weer begint. Zo. Toen was het al donderdag. Die bracht ze bij het zwembad door met alweer een andere vriendin. Vrijdag was weer een andere vriendin aan de beurt - gut, hoeveel vriendinnen heeft ze eigenlijk - daar bleef ze ook maar eens slapen en zo kwam ze de week wel door. Volgens mij ging ze ook nog naar de bioscoop. Zo zien we ze graag, de vakantieweken.
Zaterdag hielpen zij en ik mee met de Special Olympics Colorado, die hun zomerspelen hielden. Die werden officieel geopend met het volkslied en de Olympische vlam. Daarna leidden we het bocce ball kampioenschap in goede banen. Volgens mij heet dat jeu de boules in NL. De atleten en hun ouders van de Denver afdeling kennen we inmiddels al een beetje en het is zo leuk ze weer te zien. We hebben deze zomer een paar keer met ze geoefend. Maxine en ik vinden allebei de Special Olympics erg leuk. De atleten zijn erg spontaan en hartelijk. Als ze boos of verdrietig zijn, laten ze dat direct weten.
Ruben ging deze week voor het eerst werken. In een pizzeria. Hij wordt nu nog ingewerkt en het leek hem niet al te moelijk.
Ook gingen zijn verstandskiezen eruit. Er moest gezaagd worden in het bot en volgens de kaakchirurg was dat niet iets wat hij wilde horen en hij kreeg algehele narcose. Met lachgas. Toen ik hem op kwam halen in de recovery ruimte zat hij verdwaasd hardop te lachen. Hij was verbijsterd dat de kiezen er al uit waren en op mijn vraag hoe hij zich voelde zei hij grinnikend: I feel great! Ja, dat zag ik wel. Ik moest wel erg lachen. Hij vertelde de dokter dat hij het hier raar vond, ja zelfs een beetje niet pluis. En waarom zaten daar twee stopcontacten? En die kiezen in het zakje? Die waren echt niet van hem. En hij ging zo uit hoor, met zijn vrienden, dat kon best. Ik lag inwendig dubbel natuurlijk. Op weg naar huis viel hij stil. De drugs waren snel uitgewerkt.
Hij heeft amper napijn gehad en ook geen dikke wangen gelukkig en zo is dat hoofdstuk ook weer klaar. Hoewel ik hem nog wel lekker plaag met wat ie er allemaal uitgekraamd heeft toen ie high was.
Vandaag reden we met de hele bubs naar Steven in Fort Collins. We kletsten gezellig bij en aten bij ons favoriete restaurantje. Met een ijsje na, want het was heet. Op de Oval in het hart van de CSU campus maakte ik wat foto's. We zullen het stel pas met Thanksgiving weer compleet hebben, als Vic een paar dagen thuis is. Tja. Vandaag hebben we nog even genoten met z'n allen.
En dit is Mia's favoriete bezigheid. De eekhoorntjes de boom in jagen. En flink blaffen natuurlijk. Dat kan toch ook niet!
No comments:
Post a Comment