Hockey kampioenschappen

Vic hockeyt bij twee teams. Aansluitend, voor het grootste gedeelte, er is maar enkele weken overlap.

Vanaf september tot en met eind maart speelt hij voor een regioteam. Er zijn try-outs, waarbij de beoordelende coaches een voor een een speler kunnen 'nemen'. Zo wordt geprobeerd gebalanceerde teams te krijgen. Een aantal goede spelers, een aantal middelmatige en de jongen die net leert schaatsen, haha. Want iedereen wordt aangenomen. Je wordt geacht te kunnen schaatsen, dat wel.

Onze regio, Arapahoe, heeft een goede (hockey)reputatie en zo spelen ook jongens van 'verderweg' mee in onze regio.

Er zijn 1 tot 2 trainingen per week en een wedstrijd in het weekend. Gewoon, gezellig. Low-key.

In maart zijn de try-outs voor het Creek hockey team. Cherry Creek is de high school waar Vic naar toe gaat. De school heeft een Varsity team (hoogste), in principe voor de seniors aangevuld met goede juniors, indien nodig. Daarnaast heeft de school nog twee junior varsity teams, I en II (of Red en Blue, whatever..). Vorig jaar zat Vic in JVII (de meeste freshmen -eerste jaars - zitten daarin). Dit jaar dus JVI. In dit team zitten dan ook alleen jongens die naar Cherry Creek gaan (op een enkele uitzondering na... sommige scholen hebben geen hockeyteam en mogen - indien goed genoeg - hier mee spelen).

Het gaat er hard aan toe in deze teams. Hier geen voorzichtigheid meer. Er wordt volop gecheckt (hard tegen iemand aanschaatsen, bij voorkeur de ander tegen het glas aan knallen). Er zijn 2 tot 3 trainingen per week met een wedstrijd in het weekend.

Ze wonnen elke wedstrijd in het reguliere seizoen. Ze gingen de playoffs in als hoogst genoteerde team. Een beetje arrogant, dat waren ze wel. Tuurlijk, dit zouden ze wel even winnen, kat in bakkie.

Ze beginnen elke wedstrijd met een 'huddle' bij de goal. Zo ziet dat eruit:

Eerste wedstrijd, woensdagavond, was inderdaad een makkie. Toen kwam de donderdagavond. Het ging moeizaam, maar ze stonden voor. En toen kwam die 7 minuten penalty....Dat betekent met 4 spelers tegen de 5 van het andere team. Een penalty van 2 min. is al moeilijk op te vangen, maar goed te doen. Zeven minuten is teveel. Ze kwamen achter. Kort daarop kregen ze nog een penalty aan hun broek. Afijn. Het was zeer pijnlijk allemaal, de laatste 10 minuten.

Ze herpakten zich de volgende avond en wonnen. De volgende avond moesten ze opnieuw tegen het team waarvan ze twee avonden geleden verloren hadden. Ze moesten winnen, anders lagen ze eruit. Ze speelden fantastisch. Alles klopte, ze maakten (bijna) geen penalties, de verdediging was solide en ze wonnen met gemak.

Zo waren ze dus kampioen van zuid-Colorado en moesten de volgende dag om de staatstitel spelen tegen de kampioen van noord-Colorado.

We reden dus op moederdag naar Boulder Valley, tegen de bergen aan. Dropten Vic af en gingen met z'n vieren snel even wat eten (toch nog uit eten voor moederdag, haha). Ik kreeg bij de ingang nog een bloemetje, net als alle andere moeders, toch leuk.

We wensten Vic en zijn team geluk, Leen ging in de penalty box staan en Pien, Ruben en ik zaten met gekruiste vingers op de tribune. Beide teams kwamen op het ijs, stelden zich op in twee rijen en iedereen ging staan voor het volkslied. Vind ik altijd weer een mooi moment.

Ze waren het betere team, maar er waren weinig goals. Het bleef spannend, tot het met 2 min. te spelen 3-1 voor Creek werd. Toen was het gebeurd.

Vic, als aanvoerder (captain, vandaar de C op zijn shirt), mocht de beker in ontvangst nemen. Zo leuk om te zien! Hij kuste de beker en gaf hem door aan zijn team.

Toch wel een heel erg leuk moederdagkado!