Zo, zeg. Wat kwamen er enthousiaste verhalen uit Nederland! Op dit moment hangen Leen en Maxine alweer ergens boven de oceaan, op weg naar huis...
Woensdag vertrokken ze met enorme vertraging (onweer in Chicago), maar haalden nog net de aansluiting. Gelukkig maar, want ze hadden een leuke dag gepland met (bijna) alle familie (jammer van Eeke en Hugo, die helaas op school zaten). Daarna ging Maxine met opa en oma mee en ging Leen de volgende dag naar de bruiloft van Karel en Liesbeth! Het was natuurlijk een bijna totaal verregend bezoek, maar ze hebben toch nog best veel gewandeld, zeehondjes gezien, koffie gedronken, Hema en andere winkels aangedaan en gewoon lekker genoten van de familie. Iedereen enorm bedankt voor de verwennerij van Maxine, ik ben benieuwd wat er allemaal uit de koffers komt....haha.
Hier was het toch raar stilletjes, de jongens al om half 8 de deur uit en dan dacht ik: ok, wat nu.... Afijn, ik heb me vermaakt natuurlijk (lekker bijgelezen, middagdutje gedaan, filmpje gekeken, foto's geplakt....heerlijk hoor). Gelukkig heb ik de beesten nog. Mia is nogal 'needy' en Jake stond vanochtend om kwart over zes al miauwend naast mijn bed....brokjes waren op....
Vrijdagmiddag nog een graduation feestje van de zoon van een vriendin. Gezellig bijgekletst met allerlei vrienden en kennissen. Ruben ging ondertussen zwemmen in het reservoir en dat was misschien toch niet zo'n goed idee, want de volgende ochtend klaagde hij over keelpijn.
Jammer dan, want dat was de ochtend dat hij om 6 uur op school moest zijn om naar Washington DC te gaan. Hem dus afgezet bij school en een paar uur later texte hij al: did you put some Advil in my bag?
O jee. Hij had dus echt keelpijn en heeft 's-avonds in het hotel nog meer pillen gekocht. Nog even gebeld over hoeveel pillen hij mocht nemen (6? Noooo, 2 is enough, every 6 hours or so....Oh, I thought maybe 4 or so...Mijn hemel, waar zijn die chaperones?). Dodelijk vermoeiende gesprekjes zijn dat. En ik had natuurlijk niemand waar ik thuis tegen aan kon kletsen. Ja. Vic. Dat gaat ongeveer zo:
Ik, zorgelijk,: ....mmm, hoop dat ie ok is....maak me wel zorgen... hoe moet dat nou morgen, als ie zoveel moet lopen...(pruttel, pruttel) ... en weinig slaap natuurlijk...
Vic (zucht): Mom! He's fiiiiiiine....(nog een zucht).
Volgende dag weer een text van Ruben: of hij een zonnebril kon kopen....Verder niks gehoord over keelpijn. Zal wel gaan dan toch?
Vic gaat ondertussen zijn eigen gang. Gaat naar de sportschool. Gaat naar een vriend. Werkt aan zijn huiswerk (examens volgende week). Kijkt t.v. Wil om 3 uur al een discussie over wat we gaan eten, 's-avonds. Gezellig, die Vic.
Vandaag maar even wat opruimen...Komen ze tenminste in een opgeruimd huis. En morgenochtend ontbijtkoek en een roggebroodje met kaas! Jammie.
No comments:
Post a Comment