Trouwdag in Breckenridge

Het ging gestaag de goede kant op met mijn rug en het ergste leek ik te hebben gehad. Helaas, dinsdagochtend bij het opstaan voel ik het al: pijn! Ik strompel de week door en neem pijnstillers als het niet meer gaat.

Leen gaat nog steeds naar fysiotherapie en het helpt hem goed. Bij zijn laatste afspraak maakt hij een afspraak voor mij. Ik ga dus morgenochtend. We zullen zien. Ik ben er van overtuigd dat het tijd nodig heeft, maar volgende week gaan we een weekje kamperen en dat ziet Leen zo niet zitten met mij. 

De kids zijn druk aan het vakantievieren en Steven is halverwege de week weer terug uit Williston. Hij heeft nu twee weken vrij en heeft dit weekend gekampeerd. Hij zal eind deze week hier langs komen waaien.

Een paar maanden geleden zijn Maxine en ik lid geworden van de National Charity League, ofwel de nationale vrijwilligersorganisatie. Het is de bedoeling dat we hiervan lid blijven tot ze klaar is met highschool. Er zitten zo'n 30 meisjes per jaar in, haar jaar is 2020, het jaar dat ze haar high school diploma krijgt. Doel is uiteraard om vrijwilligerswerk te doen, maar ook om de band tussen moeder en dochter te verstevigen. Veel dingen doen we dus samen. Deze week maakten en serveerden we lunch aan daklozen en later in de week hielpen we het regionale Special Olympics team met hun bocce ball training. 

En vandaag zijn we 24 jaar getrouwd! Ach, wat waren we toen jong:

Om het te vieren reden we zaterdag naar Breckenridge. We checkten in en namen toen de gondola naar Peak 8. In de zomer zijn er allerlei activiteiten aan de basis van Peak 8 en de kinderen kozen voor minigolf. Zijn ze dol op. Vic wil altijd winnen en neemt het spel zeer serieus en ik lag dus in een deuk toen ik voor de eerst hole maar twee keer nodig had en hij maar liefst vijf! Vond ie niet leuk... Natuurlijk won ie aan het eind met grote voorsprong en dat hebben we de verdere avond moeten horen.

Kijk 'm nou staan, superalert en hij zal zelf de score wel bijhouden, wij kunnen dat niet...

Mia was intussen toe aan een dut en we brachten haar naar het hotel en wij gingen uit eten. Na het eten wilden de kinderen zwemmen en in de steamroom en dus zetten we ze bij het hotel af. Wij keken nog wat rond in Breck. 

Mia vindt dat allemaal wel gezellig, zo samen wakker worden en knuffelt lekker met Maxine. Ze wil in zo'n vreemde omgeving wel het liefst dat we allemaal in haar zicht blijven. Als er iemand even weggaat begint ze te piepen.

Maxine wilde heel graag nog even de alpine slide doen en dus namen we opnieuw de gondola. De jongens wilden niet, maar Leen wel.

We aten een late lunch in Breck aan de Blue River en moesten daarna weer naar huis. Was een leuk vaderdag- en anniversaryweekend!