Had ik vorige week maar overgeslagen....

Als ik had kunnen kiezen, had ik vorige week overgeslagen. Echt. Wát een rotweek.

Dinsdag, nu meer dan een week geleden, begon mijn kies te zeuren. Nee hè, dacht ik nog.

Woensdag werd het steeds erger en nam ik pijnstillers waarop het wel wat afzakte. Maar toen ik aan het einde van de dag best wel zin kreeg in een V.icodinnetje, wist ik dat het niet goed zat. 

Ik belde de tandarts, waar ik pas vrijdagochtend terecht kon. Donderdag is zijn vrije dag. Ik had ook geen zin in een vervanger dus vooruit maar. Ik sprak mijn geheime voorraad Vi.codin aan en hobbelde de donderdag met moeite door.

Vrijdag deed inmiddels de hele rechterkant van mijn gezicht zeer. Het was moeilijk te bepalen welke kies de boosdoener was, maar uiteindelijk toch een zenuwbehandeling. Opgelucht ging ik huiswaarts.

Nu heb ik al meer een zenuwbehandeling gehad en weet dat ik me daarna altijd een stuk beter voel. Dat was in eerste instantie ook zo, maar toch wel meer pijn dan anders na zo'n behandeling. 

Ik nam een stapeltje Al.leves en ging naar bed. Na een wat tobberige nacht had ik nog steeds vrij veel pijn en zat er ook een bobbel aan de binnenkant van mijn wang. Mijn kaken deden zeer en in de loop van de dag kon ik ook mijn tanden nog maar een klein stukje van elkaar doen. Ik slikte die nacht V.icodin en Alleves samen en werd daar behoorlijk daas en misselijk van. 

Zondagochtend was mijn rechterwang behoorlijk dik en ik belde de tandarts weer. Hij gaf me een antibioticakuur en maandagochtend weer langskomen.

Vanwege alle pijnstillers kon ik niet autorijden, voelde me gewoon een druggie. En die afgrijselijke pijn ging maar niet weg.

Maandagochtend weer in de tandartsstoel. Hij concludeerde nog een zenuwbehandeling. Deze ging moeizaam, want ik kreeg mijn mond bijna niet open. Hij zette de maximale hoeveelheid verdoving en krikte de boel open.

Toen eenmaal thuis de verdoving eruit trok ging ik tegen het plafond van de pijn. Leen was thuisgebleven en ik ging naar bed met Vi.codin en Alleve. 

'S-avonds leek het toch wel wat beter te gaan, maar de wang was nog steeds dik en erg pijnlijk.

Dinsdagochtend naar de huisarts. Zij concludeerde een ontsteking van de speekselklier. Ik zat al aan de antibiotica en volgens haar moest dat nu snel aanslaan. Ik kreeg nog wat tips mee wat ik er gewoon thuis aan moest doen en ze deed een bloedtest.

Inderdaad sloeg de antibiotica aan het einde van de dag eindelijk aan en zo werd de dinsdag de eerste dag zonder Vi.codin. Ik slik nu nog steeds Alleve, maar wel de helft minder.

En zo is er volgens mij een stijgende lijn te zien. Ik ben nog wel doodmoe, heb geen energie. Ik doe een dut in de middag en ga naar bed als Leen thuiskomt. Maar hé, het gaat elke dag beter nu!